Εδώ η σιωπηλή νύχτα μετατρέπεται σε ζωηρή και παλλόμενη πραγματικότητα. Δυνατά φώτα, γέλια, φωνές, έμποροι που ψάχνουν το καλύτερο (ή φθηνότερο) ψάρι για τα μαγαζιά τους, πρώην και νυν καπετάνιοι με ιστορίες από τρικυμίες και απίστευτες ψαριές, όλα αυτά συνθέτουν την εικόνα της μεγαλύτερης ιχθυόσκαλας της χώρας.

Ένα κορίτσι με ταλέντο στη ρυθμική γυμναστική πρέπει ήδη στην τρίτη δημοτικού να έχει κατέβει στους πρώτους της αγώνες. Και όσο λαμπερά φαίνονται τα πράγματα από τις κερκίδες, άλλο τόσο δύσκολα είναι στις πρόβες και τα αποδυτήρια: εξοντωτικά ωράρια, πιεστικοί κάποιες φορές γονείς, απροκάλυπτος σεξισμός. Τελικά αξίζει το κυνήγι για ένα μετάλλιο;

H οδός Αχαρνών επιτίθεται στις αισθήσεις με πολλούς τρόπους: τη μυρωδιά του παραδοσιακού γεωργιανού ψωμιού, του ήχους του γκόσπελ και των πιστών που παραμιλούν, τα χτυπητά χρώματα στις αφρικανικές φορεσιές, την υγρασία στο υπόγειο όπου προσεύχονται οι μουσουλμάνοι, τη γλύκα του γαλακτομπούρεκου της κυρίας Ζωής. Ένας ζωντανός δρόμος, στο κέντρο της Αθήνας.

Η ζωή των μετεωρολόγων έχει γίνει ευκολότερη από κάποιες απόψεις και πιο δύσκολη από άλλες. Τα εργαλεία για τη δουλειά τους είναι πιο εξελιγμένα, όμως τα έκτακτα φαινόμενα είναι περισσότερα, και επιπλέον έχουν να αντιμετωπίσουν τα fake δελτία καιρού.

Μέσα σε επτά χρόνια, οι δαπάνες στην υγεία μειώθηκαν κατά 40%. Αυτό δεν δημιούργησε ελλείψεις μόνο στα νοσοκομεία, αλλά και στα Κέντρα Υγείας της περιφέρειας, που καλύπτουν απομακρυσμένες και δυσπρόσιτες περιοχές, οι οποίες εξαρτώνται σχεδόν ολοκληρωτικά από αυτά για τα επείγοντα περιστατικά τους. Βρεθήκαμε σε ένα τέτοιο Κέντρο Υγείας και καταγράψαμε τα προβλήματα.

Οι κάτοικοι της Αιτωλοακαρνανίας αποκαλούν την περιοχή τους «μητέρα των πανηγυριών». Ίσως όχι άδικα, αφού κάθε καλοκαίρι γίνονται περισσότερες από 200 τέτοιες εκδηλώσεις. Κι ενώ οι εποχές της αφθονίας και της σαμπάνιας πέρασαν, ο κόσμος που αναζητά τα πανηγύρια ολοένα και αυξάνεται.

Μέσα στο τοπίο των σαρωτικών αλλαγών στα media, ξεπροβάλλουν κάποιοι που απορρίπτουν την εργασία σε ένα παραδοσιακό μέσο και δημιουργούν τις δικές τους ιστοσελίδες, που ανταγωνίζονται στα ίσα ακόμα και ολόκληρους δημοσιογραφικούς ομίλους. Το inside story παρουσιάζει τις ιστορίες αυτών που ξεκίνησαν από το μηδέν και τα κατάφεραν.

Τι χρειάζεται για να παίξει κανείς σε μία ομάδα B’ ή Γ’ Εθνικής; Πολύ ταλέντο και σκληρή δουλειά, είναι η αυθόρμητη απάντηση. Κι όμως, το ποδόσφαιρο απαιτεί και χρηματική “επένδυση”, σε ένα αθλητικό σύστημα που μοιράζει ευκαιρίες ανάλογα και με την οικονομική δυνατότητα των παικτών.

Όλοι οι γονείς ξέρουν ότι τα παιδιά δεν αντέχουν πάνω από πέντε λεπτά σε ένα μουσείο, αν δεν υπάρχει κάτι για να τραβήξει την προσοχή τους. Κι όμως, αρκετά μουσεία ακόμα και σήμερα, μπορεί να διαθέτουν εκπαιδευτικά προγράμματα με ραντεβού, αγνοούν όμως τις ανάγκες των –αριθμητικά πολύ περισσότερων– ανεξάρτητων οικογενειακών επισκέψεων.