Πριν από λίγο καιρό, μία φίλη ταξίδεψε σε μια ευρωπαϊκή χώρα με τα μικρά παιδιά της. Ήταν μόλις το δεύτερο ταξίδι τους οικογενειακά στο εξωτερικό, και όταν βρεθήκαμε είχαν όλοι να μου αφηγηθούν πολλές ευχάριστες στιγμές. Μία από αυτές ήταν η επίσκεψη στο μουσείο ιστορίας της πόλης, στην οποία βρίσκονταν.
Αρχικά τα παιδιά δεν ενθουσιάστηκαν με την ιδέα, αλλά δεν πρόλαβαν να παραπονεθούν. Μόλις μπήκαν, η κυρία στην είσοδο τους έδωσε από μία φωτοτυπία, που περιείχε γρίφους τους οποίους έπρεπε να λύσουν, αν ήθελαν να ανακαλύψουν το κουκλάκι-πρωταγωνιστή της ιστορίας, που κρυβόταν σε μία από τις προθήκες.
Μαζί τους έδωσε και κάτι που έμοιαζε με μπρελόκ, όπως μου το περιέγραψαν, από το οποίο κρέμονταν έξι φωτογραφίες, τυπωμένες σε ένα σκληρό υλικό σαν ξύλο. Τους εξήγησε ότι μπορούσαν να ψάξουν να βρουν πού βρισκόταν η κάθε μία στο μουσείο, και τα παρακάλεσε να επιστρέψουν το μπρελόκ στη θέση του πριν φύγουν.
Τα παιδιά αρχικά ακούμπησαν σε μία άκρη τα πράγματα, αλλά με λίγη παρότρυνση από τους γονείς τους τα ξαναέπιασαν και τελικά κατέληξαν να περάσουν μία ολόκληρη ώρα στο μουσείο (θαύμα, ορκίζονται οι γονείς) τρέχοντας πίσω από τον “θησαυρό”. Όταν ανακάλυψαν το κουκλάκι, έγινε πάρτυ. Το