Το τίμημα του πρωταθλητισμού
Εκατόν πενήντα παιδιά από όλη την Αττική κατεβαίνουν κάθε χρόνο σε αγώνες ρυθμικής γυμναστικής, με σκοπό να κατακτήσουν ένα μετάλλιο. Τα μικρότερα από την ηλικία των 8, τα πιο μεγάλα στην εφηβεία. Πώς είναι άραγε για ένα παιδί να μπαίνει από τόσο μικρό σε μια διαδικασία, προκειμένου σε λίγα χρόνια να κατακτήσει την κορυφή του αθλήματός του;
Περνώντας την πόρτα του γυμναστηρίου στην ηλικία των τριών ετών
Στο κλειστό της ομάδας του Παλμού Αργυρούπολης, όπου προπονούνται κυρίως αθλητές της ρυθμικής γυμναστικής, ακούγεται δυνατή μουσική από τα κασετόφωνα. Είναι τα τραγούδια για το τμήμα των πιο μικρών κοριτσιών, που σε ηλικία τριών και τεσσάρων ετών μπαίνουν σιγά σιγά στο άθλημα.
«Από τη στιγμή που δεν φορούν πάνες μπορούν να ξεκινήσουν ρυθμική», μας λέει η Νίκη Τσάγαρη, μία από τις προπονήτριες της ομάδας, που ασχολείται και αυτή από παιδί με τη ρυθμική, έχοντας συμμετάσχει και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, το 2008.
Το γυμναστήριο είναι γεμάτο. «Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να μιλήσουμε εδώ μέσα με τόσες φωνές», μας λέει η κ. Τσάγαρη γελώντας. Τα κορίτσια μαθαίνουν εκείνη τη στιγμή μια χορογραφία. «Έτσι ξεκινούν όλα τα παιδιά όταν έρχονται στη σχολή, από το επονομαζόμενο