Παιδεία

Οι πανελλαδικές ξεκίνησαν και όλοι έχουμε στο περιβάλλον μας τουλάχιστον μία οικογένεια που έκανε αιματηρές οικονομίες για τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα του παιδιού. Ποιες από αυτές τις θυσίες επιβάλλονται από την ανάγκη και τι άλλο μας ωθεί στην εξωσχολική διδασκαλία;

Πού τελειώνουν οι ευθύνες του κράτους και πού αρχίζουν αυτές του πολίτη; Υποκαθιστά ο εθελοντισμός το κράτος ή το θέτει σε κίνηση; Βρεθήκαμε στα εγκαίνια της Παιδικής Βιβλιοθήκης Νέας Μάκρης, η δημιουργία της οποίας δεν θα ήταν δυνατή χωρίς τη δραστηριοποίηση των ανθρώπων που την ονειρεύτηκαν.

Ξεχάστε τη Γλώσσα, τα Μαθηματικά και τη Φυσική. Τα παιδιά του 21ου αιώνα θα αλλάξουν επτά δουλειές στη διάρκεια της ζωής τους και θα πρέπει να διαθέτουν ένα οπλοστάσιο από δεξιότητες που δεν τους παρέχει η κλασική εκπαίδευση. Από του χρόνου μάλιστα οι λεγόμενες «παγκόσμιες ικανότητες» θα εξετάζονται στην αξιολόγηση του PISA.

Στην Ελλάδα του Snapchat, των 30.000 αμβλώσεων (σε κορίτσια κάτω των 16) ετησίως και της υπερέκθεσης εξ απαλών ονύχων στο online πορνό, η σεξουαλική αγωγή παραμένει ταμπού.

«Παλεύουμε για το σχολείο και τη ζωή πού αξίζει σε εμάς και τα παιδιά όλου του κόσμου», ήταν το κεντρικό σύνθημα στο μαθητικό συλλαλητήριο της περασμένης Δευτέρας. Αναμφίβολα, το δημόσιο σχολείο υστερεί σε πολλούς τομείς· πρόσφατα βρεθήκαμε ξανά σε μια από τις χαμηλότερες θέσεις στη διεθνή κατάταξη PISA. Υπάρχει όμως χρυσός κανόνας για την καλή διδασκαλία; Και αν ναι, ποιος τον γνωρίζει;

Εδώ και 32 χρόνια μιλάμε για την αξιολόγηση στα σχολεία. Δεκάδες νόμοι, προεδρικά διατάγματα, προτάσεις και πιλοτικά προγράμματα που αλλού θα σήμαιναν ότι το θέμα αντιμετωπίζεται σοβαρά, εδώ δεν έχουν φέρει κανένα αποτέλεσμα, καθώς προσκρούουν στην αντίδραση των εκπαιδευτικών και την άρνηση του πολιτικού προσωπικού να αναλάβει το κόστος. Θα ήταν στ' αλήθεια τόσο τρομακτικό ένα σχολείο που αξιολογείται;

Τι είναι πιο σημαντικό, η απόκτηση ενός πτυχίου ή ο δρόμος που οδηγεί σε αυτό; Πολλοί φοιτητές φαίνεται να δίνουν βάρος στο πρώτο, αφού πληρώνουν ποσά της τάξης των 500 ευρώ προκειμένου να γράψει κάποιος άλλος τις πτυχιακές τους εργασίες, οι οποίες στο ελληνικό πανεπιστήμιο είναι σχεδόν η μοναδική τους ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με τον κόσμο της έρευνας.

Το δημοτικό σχολείο είναι ένας από τους λίγους τομείς που άλλαξαν προς το καλύτερο μέσα στα χρόνια της κρίσης, αποκτώντας μια πινελιά δημιουργικότητας που αγκαλιάστηκε με ενθουσιασμό από γονείς, δασκάλους και παιδιά. Τώρα, οι πρόοδοι των προηγούμενων ετών κινδυνεύουν από τις αλλαγές του Υπουργείου Παιδείας.