Λίγο πριν φύγει από τη ζωή, ο μεγάλος ζωγράφος αφηγήθηκε τις ιστορίες πίσω από κάποια εμβληματικά σχέδιά του. Αυτές έγιναν βιβλίο από τις εκδόσεις του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τράπεζας.
Ήταν πριν χρόνια όταν ο Γιάννης Μόραλης κλήθηκε να ταυτοποιήσει την αυθεντικότητα ενός έργου του, σε γνωστή γκαλερί των Αθηνών. «Ο πίνακας είναι εξαιρετικός. Εξαιρετικός», επανέλαβε με στόμφο. «Τόσο που ακόμα κι εγώ θα μπορούσα να μπερδευτώ. Τον έχει κάνει ένας μαθητής μου», είπε αμέσως μετά.
O Άλφρεντ Στίγκλιτζ και η Τζόρτζια O’Kιφ αποτέλεσαν ένα από τα power couples των αρχών του περασμένου αιώνα. Ο πρωτοπόρος φωτογράφος βοήθησε τη μοντερνίστρια εικαστικό να γίνει γνωστή, όμως παράλληλα προώθησε μια πολύ συγκεκριμένη ερμηνεία των έργων της.
Το 2012 μια ομάδα Βρετανών καλλιτεχνών δημιούργησε μια σειρά prints προς τιμήν των Ολυμπιακών του Λονδίνου και τώρα η σκυτάλη δόθηκε στην Tracey Emin, τον David Shrigley, τη Sam Taylor-Johnson και άλλους που δημιούργησαν έργα για την ομάδα της Μεγάλης Βρετανίας στο Ρίο 2016.
Ρετροσπεκτίβες και εκθέσεις επαναφέρουν στο προσκήνιο την καλλιτέχνιδα που νανούρισε τους φόβους και τις παραισθήσεις της δημιουργώντας το δικό της εκρηκτικό σύμπαν, εκεί όπου πουά, φαλλοί, κολοκύθες και καθρέφτες αγκαλιάζουν το άπειρο και ταξιδεύουν μαζί του.
Τον φωτογράφησε ο Alfred Stieglitz, τον υπέγραψε ο Marcel Duchamp, τον κατούρησε o Brian Eno. Η Κρήνη είναι ίσως τo πρώτο στην ιστορία εννοιολογικό έργο, σίγουρα το πιο διάσημο readymade και για κάποιους το έργο που επηρέασε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο την τέχνη του 20ού αιώνα.
Όλοι γνωρίζουμε τις ομπρέλες του. Ελάχιστοι ξέρουμε, όμως, πoιος πραγματικά ήταν ο άνθρωπος πίσω από το έργο που, δεκαετίες τώρα, καταλαμβάνει το δημόσιο χώρο. O ανιψιός του, Άγγελος Μωρέτης, θυμάται τον γήινο, αθεράπευτα αισιόδοξο άνδρα.
Το μπαρ που απεικονίζεται στον πίνακα Nighthawks βρίσκεται στην πιο διάσημη γωνία στην αμερικανική ιστορία της τέχνης. Όμως πού είναι; Οι λάτρεις του Έντουαρντ Χόπερ έχουν ξοδέψει πολύ χρόνο αναζητώντας την πραγματική του διεύθυνση.
Οι ξένοι καλλιτέχνες καταφθάνουν στην πρωτεύουσα σαν τις μέλισσες. Άλλοι για να εμπνευστούν από τον Μεσογειακό ήλιο και το άρωμα ανατολής, άλλοι για να δημιουργήσουν εφιστώντας την προσοχή του κοινού στην οικονομική κρίση και το προσφυγικό και άλλοι για να βρουν έναν πιο αυθεντικό τρόπο ζωής και πράξης.