ΙΣΤΟΡΙΑ

Η πρωτοφανής για την εποχή της υπόθεση της διαβόητης «σπείρας Χριστοφιλέα» ή «συμμορίας Ροκαμβόλ», εκτός από το εγκληματολογικό ενδιαφέρον της, παρέχει και μία ανάγλυφη εικόνα της Αθήνας και της ελληνικής κοινωνίας στα χρόνια του Μεσοπολέμου.

Παραστάσεις αρχαίου δράματος από το μακρινό παρελθόν που άφησαν εποχή – και όχι πάντα για καλό λόγο.

Ο μεγαλύτερος πνεύμονας πρασίνου στο κέντρο της Αθήνας και διαχρονικά δημοφιλής τόπος για τις βόλτες των κατοίκων της πρωτεύουσας, βρέθηκε συχνά στο επίκεντρο μερικών από τα πλέον ταραγμένα γεγονότα της νεοελληνικής ιστορίας.

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν βρει τρόπους να εμποδίζουν τους αδίστακτους ναρκισσιστές από το να καταλάβουν τη δημοκρατία τους. Τι θα μπορούσε να μάθει η σύγχρονη πολιτική από αυτούς;

Πώς μια φριχτή ιστορία παιδικής κακοποίησης στην Ελλάδα του 19ου αιώνα, οδήγησε σε ένα αιματηρό αντισημιτικό πογκρόμ.

Στα μέσα του 19ου αιώνα, η πτώση ενός κίονα από τον ναό του Ολυμπίου Διός, ένας «μακρινός» πόλεμος με άμεσες συνέπειες για την Ελλάδα, μια επιδημία χολέρας και η αναβίωση παλιών δοξασιών, οριοθέτησαν μια «σκοτεινή» περίοδο στη νεότερη ιστορία της Αθήνας.

Ο καθηγητής ευρωπαϊκής ιστορίας Αντώνης Μόλχο έζησε ασύλληπτες περιπέτειες ως παιδί την περίοδο της Κατοχής και επιβίωσε εξαιτίας των απλών, καλών ανθρώπων που βρέθηκαν στον δρόμο του.

Από την κατασκευή της στο «γύρισμα» του 19ου προς τον 20ό αιώνα, η λεωφόρος Συγγρού –το πρώτο οδικό «άνοιγμα» της Αθήνας προς τη θάλασσα– συνδέθηκε με πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα που επέδρασαν σημαντικά στον ελληνικό λαό και σημάδεψαν την είσοδο της χώρας σε μια νέα εποχή.

Μολονότι ο όρος «ριφιφί» καθιερώθηκε τη δεκαετία του 1950 από την ομότιτλη ταινία του Ζιλ Ντασέν, ως μέθοδος διάρρηξης είχε χρησιμοποιηθεί ήδη από τον 19ο αιώνα. Στην αφετηρία αυτού του «παραβατικού κύκλου» διεθνώς, βρίσκεται η κλοπή στο Κεντρικό Ταμείο του ελληνικού κράτους, τον Οκτώβριο του 1869.