Ιστορία

Στις αρχές του 1978, ο ιδιόρρυθμος γιατρός Βασίλης Τσιρώνης ανακήρυξε το διαμέρισμά του ως «ανεξάρτητο κράτος». Μερικούς μήνες μετά, βρέθηκε νεκρός στη διάρκεια αντιτρομοκρατικής επιχείρησης της αστυνομίας. Σαράντα έξι χρόνια αργότερα, η υπόθεση Τσιρώνη παραμένει ένα από τα μυστήρια των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης.

Χωρίς σχέδιο, αλλά με θέληση να υπερασπιστούν τη μεγαλόνησο βρέθηκαν στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας τα ξημερώματα της 22ης Ιουλίου 1974 τα πληρώματα των μεταγωγικών Νοράτλας και οι πεζοναύτες που μετέφεραν. Αλλά παρότι έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, το ελληνικό κράτος παραμένει αμφίθυμο απέναντί τους.

Το ελληνικό κράτος δεν έχει καταφέρει ακόμα να κάνει μια αποτίμηση του τι πήγε καλά και τι όχι κατά τις πολεμικές επιχειρήσεις στην Κύπρο το 1974. Αυτοί όμως που πήραν μέρος, θυμούνται ακριβώς πόσο πρόχειρη ήταν η προετοιμασία και πόσο βασισμένη στον αυτοσχεδιασμό η εκτέλεση.

Στις 8 Μαΐου του 1945 η Γερμανία συνθηκολογεί. Δέκα μέρες πριν, σε μια μικρή κωμόπολη βόρεια του Βερολίνου, είχε ξεκινήσει η μεγαλύτερη μαζική αυτοκτονία στην ιστορία της χώρας.

Καθώς ο 20ος αιώνας προχωρά και η ιστορία δημιουργεί νέα δεδομένα, το φαινόμενο της μετονομασίας χωριών και πόλεων συστηματοποιείται, για χάρη της πολυπόθητης εθνικής ομοιομορφίας.

Στα Ιωάννινα της δεκαετίας του ’70, το νεοσύστατο Πανεπιστήμιο έμελλε να γράψει τις δικές του σελίδες στους αγώνες αντίστασης στη χούντα – παράλληλα με την εξέγερση του Πολυτεχνείου στην Αθήνα.

Πού βρισκόταν το Ζητούνι, ποιο γνωστό βουνό ήταν η Λιάκουρα και γιατί οι Σπέτσες δεν λέγονται τελικά Τιπάρηνος; Οι ιδεολογικές, πολιτικές και αισθητικές παράμετροι μιας πρακτικής που άλλαξε σε μεγάλο βαθμό τον τοπωνυμικό χάρτη της χώρας.

Η κρυμμένη αμύθητη περιουσία του οπλαρχηγού έχει στοιχειώσει τη φαντασία πολλών και κάποιοι εξακολουθούν να την αναζητούν. Μια ιστορία βγαλμένη από τα σκοτεινά παρασκήνια της επανάστασης του ‘21.

Στις 3 Σεπτεμβρίου συμπληρώνονται 80 χρόνια από την έναρξη λειτουργίας του μεγαλύτερου ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης στην Ελλάδα.

Η πρωτοφανής για την εποχή της υπόθεση της διαβόητης «σπείρας Χριστοφιλέα» ή «συμμορίας Ροκαμβόλ», εκτός από το εγκληματολογικό ενδιαφέρον της, παρέχει και μία ανάγλυφη εικόνα της Αθήνας και της ελληνικής κοινωνίας στα χρόνια του Μεσοπολέμου.