Πώς μύριζε η αρχαία Ρώμη; Συχνά αρκετά απαίσια

Ο βρυχηθμός του πλήθους στην αρένα, η φασαρία της Ρωμαϊκής Αγοράς, οι μεγαλοπρεπείς ναοί, ο ρωμαϊκός στρατός στα κόκκινα με τις γυαλιστερές ασπίδες και τις πανοπλίες – όταν οι άνθρωποι φαντάζονται την αρχαία Ρώμη, συχνά σκέφτονται τα αξιοθέατα και τους ήχους της. Γνωρίζουμε, ωστόσο, λιγότερα για τις μυρωδιές της.

Δεν μπορούμε, φυσικά, να πάμε πίσω και να μυρίσουμε για να το μάθουμε. Αλλά τα λογοτεχνικά κείμενα, τα φυσικά κατάλοιπα των κατασκευών, τα αντικείμενα και τα περιβαλλοντικά στοιχεία (όπως τα φυτά και τα ζώα) μπορούν να προσφέρουν ενδείξεις.

Πώς μπορεί λοιπόν να μύριζε η αρχαία Ρώμη;

Ειλικρινά, σχετικά απαίσια

Περιγράφοντας τις μυρωδιές των φυτών, ο συγγραφέας και φυσιοδίφης Πλίνιος ο Πρεσβύτερος χρησιμοποιεί λέξεις όπως iucundus (ευχάριστη), acutus (πικάντικη), vis (ισχυρή) ή dilutus (αδύναμη).

Καμία από αυτές τις λέξεις δεν είναι ιδιαίτερα υποβλητική ως προς τη δύναμή της να μας μεταφέρει πίσω στον χρόνο, δυστυχώς.

Αλλά μπορούμε μάλλον να υποθέσουμε με ασφάλεια ότι, σε πολλούς τομείς, η Ρώμη ήταν πιθανότατα αρκετά βρώμικη και δύσοσμη. Οι ιδιοκτήτες ακινήτων δεν συνήθιζαν να συνδέουν τις τουαλέτες τους με τους υπονόμους στις μεγάλες ρωμαϊκές πόλεις – ίσως φοβούμενοι τις εισβολές