Την νύχτα της 27ης Φεβρουαρίου του 1933, το Ράιχσταγκ τυλίχτηκε στις φλόγες. Ήταν η αφορμή για να συλλάβει ο Χίτλερ χιλιάδες μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος και να επιβάλει πλήρη κυριαρχία των Ναζί. Ο εμπρησμός από τον Μαρίνους Φαν Ντερ Λούμπε επικράτησε ως συνώνυμο της προβοκάτσιας. Ήταν όμως αυτό;
Γιατί οι Αμερικανοί πιστεύουν ότι ο Τραμπ είναι ο Οργουελιανός «Μεγάλος Αδερφός»;
Όπως είναι γνωστό, ο Τζορτζ Όργουελ έγραψε το «1984» επιθυμώντας να προειδοποιήσει τον κόσμο για τη θηριωδία του σταλινισμού. Mήπως όμως οι Αμερικανοί πολίτες που μετά την εκλογή του Τραμπ το ανέσυραν από τις βιβλιοθήκες τους γνωρίζουν κάτι παραπάνω;
Διαθέτει πελώρια βιβλιοθήκη και είναι λάτρης των κλασικών, από την άλλη δεν διστάζει να παραδεχτεί ότι είναι διασκεδαστικό να πυροβολείς κάποιους ανθρώπους. Ποιο από τα δύο παρατσούκλια του είναι τελικά ο πρώτος που ορκίστηκε από το υπουργικό συμβούλιο του Τραμπ: «λυσσασμένο σκυλί» ή «πολεμιστής μοναχός»;
Ιστορικά, η Νέα Υόρκη βρισκόταν πάντα στο επίκεντρο των (συχνά παγκόσμιων) κοινωνικών αγώνων αποδεικνύοντας το μαχητικό πνεύμα της πόλης, τον ανθρωπισμό της, τον ιδεαλισμό της.
Σε καιρούς που οι αυτόχθονες των ΗΠΑ ξεσηκώνονται για να διεκδικήσουν για μία ακόμα φορά το δικαίωμα στη γη των προγόνων τους, η «Αυτοβιογραφία» του ηγέτη των Απάτσι, Τζερόνιμο, που κυκλοφόρησε από την Άγρα, αποκτά ξεχωριστή σημασία.
SantaCon: Oι βάνδαλοι Αγιοβασίληδες έρχονται στην πόλη
Κάθε Χριστούγεννα οι μητροπόλεις του πλανήτη ετοιμάζονται να υποδεχτούν στίφη από Άγιους Βασίληδες που ξεχύνονται στα μπαρ για να γιορτάσουν τις άγιες μέρες με ένα ανελέητο μεθύσι που συνήθως καταλήγει σε γρονθοκοπήματα και βανδαλισμούς. Όμως το SantaCon ξεκίνησε ως καθαρά πολιτική ιδέα.
Η σύγκρουση στο Στάντινγκ Ροκ ανάμεσα στους ακτιβιστές αυτόχθονες Σιού και τους μπράβους της εταιρείας που επιθυμεί την διέλευση ενός πετρελαιαγωγού από τα ιερά εδάφη τους είναι μία ακόμα μάχη των Ινδιάνων ενάντια στην υποκριτική Ουάσιγκτον.
Με αφορμή την νέα μετάφρασή της από τον άοκνο μελετητή των Καταστασιακών, Ίκαρο Μπαμπασάκη, συνειδητοποιούμε πόσο δίκιο είχε ο Γκι Ντεμπόρ σε αυτήν την ανάλυση που αγνοήθηκε από τους σύγχρονους του και κατέληξε να γίνει απλώς μία φράση κλισέ για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Όχι μόνο ο Ροθ, και άλλοι Αμερικανοί λογοτέχνες φαντάστηκαν μία λαϊκίστικη φιγούρα, έναν πετυχημένο οικονομικά δημαγωγό που αναλαμβάνει την προεδρία των ΗΠΑ και εγκαθιδρύει ολοκληρωτικό καθεστώς.