Πολύ συχνά πια οι τίτλοι αρχής μιας ταινίας ή σειράς είναι τόσο καλοί ώστε τους θυμόμαστε περισσότερο από αυτό που ακολουθεί. Οι πρώτες εντυπώσεις μετράνε για τους θεατές και οι τίτλοι μετατρέπονται σε τέχνη.
Τα πρώτα χρόνια του κινηματογράφου δεν δινόταν ιδιαίτερη σημασία στους τίτλους. Ήταν απλώς βαρετές λίστες ονομάτων των συντελεστών, που εμφανίζονταν απλά είτε πάνω σε κάποιο ουδέτερο φόντο είτε πάνω στην πρώτη σκηνή της ταινίας. Σιγά-σιγά όμως, άρχισαν να εμφανίζονται ταινίες όπου οι τίτλοι αποτελούσαν μια ξεχωριστή σεκάνς από μόνοι τους, όπως π.χ. οι κλασικές σεκάνς τίτλων των ταινιών Τζέιμς Μποντ ή Ροζ Πάνθηρας ή οι τίτλοι ταινιών που δημιούργησε ο θρυλικός σχεδιαστής Σολ Μπας.
Με τα χρόνια, οι ξεχωριστές σεκάνς τίτλων αρχής εξελίχθηκαν τόσο πολύ, που αποτελούν πλέον μια ιδιαίτερη κατηγορία από μόνη της. Μπορείς να τις δεις σαν μικρά έργα τέχνης ή μικρά κλιπάκια υψηλής γραφιστικής αισθητικής που, εκτός από την παρουσίαση των συντελεστών, δίνουν τον αρχικό τόνο, προετοιμάζουν την ατμόσφαιρα και δίνουν μια πρώτη γεύση από τους χαρακτήρες και την υπόθεση της ταινίας. Αποτελούν τη σημαντικότερη ευκαιρία ενός σκηνοθέτη να τραβήξει την προσοχή του θεατή και να δώσει ένα στιλιστικό τόνο. Παρόλο που κάποιοι δημιουργοί έχουν άποψη και επιμένουν να μην συμπεριλαμβάνουν ειδικές σεκάνς στην αρχή των ταινιών τους, η τέχνη των τίτλων αρχής έχει πλέον εξελιχθεί σε μορφή τέχνης και η βιομηχανία του σινεμά συνειδητοποιώντας την δυναμική τους επενδύει σε αυτήν, δίνοντας μας την ευκαιρία να ανακαλύπτουμε μικρά διαμάντια.
Η αρχή
Oι τίτλοι στις πρώτες βουβές κινηματογραφικές ταινίες ήταν απλά καρτέλες εικονογραφημένες από καλλιτέχνες, τις οποίες φωτογράφιζαν και ενσωμάτωναν στην ταινία. Τα γράμματα ήταν συνήθως απλά και ευκολοδιάβαστα με λευκό χρώμα πάνω σε μαύρο φόντο και ενίοτε πιο διακοσμητικά και εμπνευσμένα από τα διάφορα καλλιτεχνικά ρεύματα.
Image
Τίτλοι για την ταινία Our hospitality του 1923 του Buster Keaton.
Αργότερα, και στις πρώτες ομιλούσες ταινίες, οι σχεδιαστές χρησιμοποιούσαν την τυπογραφία για να αποδώσουν ανάλογα το θέμα και το είδος της ταινίας, π.χ. γράμματα με κορδέλες και λουλούδια για ρομαντικές ταινίες, Western γραμματοσειρές σε στιλ «Καταζητείται» και παιχνιδιάρικα διαγώνια γράμματα για κωμωδίες slapstick.
Image
Από το 1930 οι σκηνοθέτες ξεκίνησαν να χρησιμοποιούν πιο εντυπωσιακά και φανταχτερά γράμματα με τρισδιάστατα εφέ, με σκιές και πολλά άλλα. Σιγά σιγά, οι τίτλοι άρχισαν να έχουν αφηγηματικό ρόλο δίνοντας το κλίμα της ταινίας. Μετά τον πόλεμο, οι σκηνοθέτες ακολούθησαν την ίδια τακτική με τους δημιουργούς των τηλεοπτικών σήριαλ που γινόντουσαν όλο και πιο δημοφιλή, αναθέτοντας σε επαγγελματίες γραφίστες να δημιουργήσουν τους τίτλους των ταινιών τους.
O μεγάλος Saul Bass
H μεγάλη αλλαγή στους τίτλους αρχής ήρθε από έναν άνθρωπο, τον γραφίστα και σκηνοθέτη Σολ Μπας που δημιούργησε μερικούς από τους πιο αξιομνημόνευτους τίτλους στην ιστορία του σινεμά, συχνά σε συνεργασία με τη σύζυγό του, Εlaine. Ο Bass ήθελε οι τίτλοι του να αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ταινίας και με τη συμβολή του έγιναν «εμβληματικές εικόνες, άμεσα αναγνωρίσιμες και σχετικές με την ταινία» όπως λέει ο Μάρτιν Σκορτσέζε. «Ήξερε να ενσωματώνει το μυστήριο των ταινιών χωρίς να προδίδει τα μυστικά τους».
Ο Σολ Μπας ολοκλήρωσε τις σπουδές του ως γραφίστας και ξεκίνησε την καριέρα του στη διαφήμιση. To 1954 δημιούργησε την αφίσα και το branding της ταινίας Carmen Jones του Ότο Πρέμινγκερ εντυπωσιάζοντας τον σκηνοθέτη τόσο πολύ, που του ανέθεσε και τον σχεδιασμό των τίτλων αρχής. Έτσι έγινε και ο πρώτος σχεδιαστής το όνομα του οποίου αναφερόταν στους συντελεστές της ταινίας.
The Man With the Golden Arm (1955)
«Μηχανικοί προβολής, τραβήξτε την κουρτίνα πριν από τους τίτλους αρχής». Αυτό έγραφε το σημείωμα του σκηνοθέτη που είχε επικολληθεί πάνω στις μπομπίνες της ταινίας The Man with the Golden Arm όταν έφτασαν στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1955. Μέχρι τότε, οι τίτλοι αναφέρονταν ως η «ώρα του ποπκόρν». Το κοινό τούς βαριόταν και οι μηχανικοί προβολής τραβούσαν την κουρτίνα για να αποκαλύψουν την οθόνη μόνο την στιγμή που θα τελείωναν. Οι χαρακτηριστικοί τίτλοι του Μπας για την ταινία του Πρέμινγκερ άλλαξαν τον τρόπο που σκηνοθέτες και σχεδιαστές θα αντιμετώπιζαν έκτοτε τους τίτλους αρχής. Ο Μπας πήρε ένα δύσκολο θέμα, την ιστορία ενός τοξικομανή που προσπαθεί να ξεκόψει από το παρελθόν και την εξάρτησή του, και το απέδωσε με έναν αφηρημένο αλλά και ευφυέστατο τρόπο, σε συνδυασμό με την χαρακτηριστική τζαζ μουσική επένδυση. Οι κινούμενες λευκές μπάρες σε μαύρο φόντο συμβολίζουν την εξάρτηση του ήρωα, ενώ το αποκομμένο χέρι θυμίζει την αποσύνδεση του ήρωα από την πραγματικότητα.
The Seven Year Itch (1955)
Οι ποπ τίτλοι για τo The Seven Year Itch είναι οι πρώτοι που δημιουργήθηκαν μόνο με γραφικά. Ο Μπας χρησιμοποιεί την τεχνική stop-frame για να αποκαλύψει τα ονόματα των συντελεστών που κρύβονται κάτω από πάνελ από πολύχρωμα κινούμενα σχήματα, χορογραφημένα στη μουσική του Άλφρεντ Νιούμαν. Όπως και στο The Man With the Golden Arm, τα χειροποίητα γράμματα ήταν έργο του Harold Adler.
Vertigo (1958)
Σχεδόν 60 χρόνια μετά τη δημιουργία τους, οι τίτλοι του Vertigo παραμένουν ένα από τα καλύτερα ανοίγματα ταινίας και έχουν γίνει τόσο εμβληματικοί που είναι πλέον άμεσα συνδεδεμένοι με την εικόνα που έχουμε για την ίδια την ταινία. Τα έντονα κοντινά πλάνα του ματιού της ηρωίδας, τα ψυχεδελικά σχέδια σε στιλ σπειρογράφου και η επιβλητική μουσική φτιάχνουν την σωστή ατμόσφαιρα σασπένς και μυστηρίου για την ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ, την οποία ο Μπας διηγείται σε μόλις 150 δευτερόλεπτα.
Anatomy of a Murder (1959)
Εδώ ο Μπας οπτικοποίησε κυριολεκτικά τον τίτλο. Η σεκάνς ξεκινά με ένα ολόκληρο σώμα και το όνομα του σκηνοθέτη Ότο Πρέμινγκερ. Στη συνέχεια κάθε μέλος ακρωτηριάζεται και γίνεται κομμάτι ενός παζλ. Επηρέασαν τους τίτλους των ταινιών Catch Me If You Can, Monsters, Inc., Thank You For Smoking.
North by Northwest (1959)
Σε άλλη μια συνεργασία με τον Χίτσκοκ, οι τίτλοι παίζουν με την ιδέα της διασταύρωσης, με αφηρημένες ορθογώνιες γραμμές που τέμνονται και οι οποίες τελικά διαγράφουν το εξωτερικό ενός ουρανοξύστη, πάνω στις γραμμές και τις γωνίες του οποίου ακολουθούν τα ονόματα των συντελεστών.
Psycho (1960)
Οι τίτλοι με τη χαρακτηριστική μουσική επένδυση και τα σπασμένα γράμματα, δημιουργούν ένταση και νευρικότητα στον θεατή και αντικατοπτρίζουν τη διαταραγμένη προσωπικότητα του ήρωα, αποδίδοντας πολύ πετυχημένα τον τόνο της ταινίας.
Ocean’s 11 (1960)
Η πρώτη ταινία Ocean’s 11 διαδραματίζεται στο Λας Βέγκας, οπότε και οι τίτλοι αρχής παίζουν με πολύχρωμα τυπογραφικά στοιχεία και σχήματα, θυμίζοντας τις φωτεινές επιγραφές των καζίνο.
It's a Mad, Mad, Mad, Mad World (1963)
Τη δεκαετία του ’60 οι ταινίες άρχισαν να έχουν πιο σοφιστικέ αισθητική. Ο Μπας, όπως και άλλοι σχεδιαστές, χρησιμοποιούσαν συχνά τεχνικές animation για να προσθέσουν κίνηση και χορογραφία στους τίτλους.
O Σολ Μπας μαζί με τη σύζυγό του, Ελέιν, θα σχεδίαζε στο μέλλον τους τίτλους για τα έργα του Σκορτσέζε Goodfellas (1990), Cape Fear (1991), The Age of Innocence (1993) και Casino (1995), που θα ήταν και η τελευταία τους ταινία.
Maurice Binder
O Μορίς Μπάιντερ δημιούργησε το 1962 τους τίτλους της πρώτης ταινίας Τζέιμς Μποντ, Dr. No, από την οποία πήραν στοιχεία όλες οι επόμενες. Ένας συνδυασμός από αισθησιακές γυναίκες, στιλιζαρισμένη βία και όπλα, δημιουργική φωτογραφία και τυπογραφία, μαζί με ένα πιασάρικο τραγούδι. O Μπάιντερ θα σχεδίαζε τους τίτλους για 14 από τις 26 ταινίες Μποντ. Οι τίτλοι αρχής κάθε Μποντ ταινίας παραδοσιακά παίζουν αμέσως μετά την αρχική σκηνή δράσης και έχουν δημιουργήσει μια υποκατηγορία από μόνοι τους.
Pablo Ferro
Άλλος ένας σπουδαίος σχεδιαστής της ίδιας εποχής με τον Μπας, ήταν ο ξεχωριστός Πάμπλο Φέρρο.
Dr. Strangeloveor: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb (1964)
O Φέρρο έγινε γνωστός με την ταινία Dr. Strangelove του Κιούμπρικ, όπου απεικονίζει χιουμοριστικά μια “ένωση” αεροπλάνων σε συνδυασμό με την δική του καταπληκτική χειρόγραφη γραμματοσειρά (ονομάζεται φυσικά Strangelove), που για πρώτη φορά ξέφευγε από τα καθαρά έντονα γράμματα τoυ ζεύγους Μπας, του Μπάιντερ ή του Ρόμπερτ Μπράουντζον.
The Thomas Crown Affair (1968)
Στο υπέροχο άνοιγμα, ο Φέρρο χρησιμοποίησε για πρώτη φορά την τεχνική των πολλαπλών οθονών, μεταφέροντας στους θεατές τις διαφορετικές πτυχές της ιστορίας.
Μεγάλες πρώτες στιγμές
Τhe Touch of Evil (1958)
Κάποιες ταινίες ξεκινούν με ένα μονοπλάνο, όμως κανείς δεν το έκανε καλύτερα από τον Όρσον Γουελς στο Τhe Touch of Evil με μια επική σκηνή 3,5 λεπτών που έχει μείνει στην ιστορία. Μάλιστα, στην επίσης εντυπωσιακή πρώτη σκηνή του Player (1992) του Άλτμαν δύο παραγωγοί μιλούν για την πρώτη σκηνή του The Touch of Evil.
Pink Panther (1963)
Τους τίτλους αρχής για την πρωτότυπη κωμωδία του Μπλέικ Έντουαρντ δημιούργησε ο κομίστας Φριζ Φρελένγκ. Λίγοι θυμούνται ότι στην ταινία o ροζ πάνθηρας ήταν βασικά διαμάντι, αλλά όλοι θυμόμαστε την καταπληκτική σεκάνς κινουμένων σχεδίων με την υπέροχη μουσική του Χένρι Μαντσίνι, που μας προετοιμάζει ότι σε αυτήν την ταινία η κωμωδία θα υπερισχύσει της αστυνομικής πλοκής. Ο πάνθηρας των τίτλων έγινε τόσο διάσημος, που απέκτησε δική του τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων.
The Good, The Bad And The Ugly (1966)
O Ιτζίνιο Λαρντάνι είναι υπεύθυνος για τoυς τίτλους με τα κλασικά γουέστερν γράμματα, ενώ η εμβληματική μουσική του Ένιο Μορικόνε χαρακτήρισε ένα ολόκληρο genre, το σπαγγέτι γουέστερν. Ο Λαρτάνι είχε άλλωστε κάνει τους τίτλους και για τις δύο άλλες ταινίες της τριλογίας του Sergio Leone που προηγήθηκαν. Οτιδήποτε έχει κάνει ο Ταραντίνο έχει τις ρίζες του σε αυτά τα λίγα λεπτά.
The Graduate (1967)
Ο Γουέιν Φιτζέραλντ συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη Μάικ Νίκολς για το άνοιγμα τoυ Πρωτάρη. Η σεκάνς με την κάμερα να ακολουθεί τον λίγο αγχωμένο και αμίλητο Ντάστιν Χόφμαν πάνω σε έναν κυλιόμενο διάδρομο αεροδρομίου, υπό τους ήχους του The Sound of Silence των Simon & Garfankel, αποτυπώνει την αβεβαιότητα και τους φόβους του ήρωα για το μέλλον. Από αυτή τη σεκάνς εμπνεύστηκε ο Ταραντίνο την αρχή του Jackie Brown (1997).
Star Wars (1977)
«Πριν πολύ καιρό, σε ένα γαλαξία πολύ πολύ μακριά...» Από το 1977 που βγήκε η πρώτη ταινία Star Wars, το πλέον διάσημο crawl, τα χαρακτηριστικά γράμματα που κινούνται σαν χαλί στο διάστημα, έχει αποκτήσει πια cult status. Ο πρωτοποριακός τρόπος απόδοσης των τίτλων από τον σχεδιαστή Νταν Πέρρι σε συνδυασμό με τη μουσική του Τζον Γουίλιαμς, έχει πλέον εκθειαστεί, αναλυθεί και έχει γίνει προϊόν μίμησης και παρωδίας αμέτρητες φορές.
The Shining (1980)
Για την κατηγορία ταινιών τρόμου, οι τίτλοι αρχής της Λάμψης του Κιούμπρικ είναι πλέον κλασικοί. Αρχικά η προσέγγιση του σκηνοθέτη μοιάζει απλοϊκή και λιτή. Η κάμερα ακολουθεί από ψηλά το μικρό αυτοκίνητο που κινείται μέσα στο μεγαλειώδες τοπίο των Rocky Mountains. Σε συνδυασμό όμως με την επιβλητική μουσική του Dies Irae και τα αυστηρά Helvetica γράμματα σε βαθύ γαλάζιο, δίνει την αίσθηση της απόλυτης απομόνωσης και προετοιμάζει τον θεατή για την απειλητική ατμόσφαιρα της ταινίας. O σκηνοθέτης Μίχαελ Χάνεκε τους αποτίει φόρο τιμής στο άνοιγμα της δικιάς του ταινίας, Funny Games (1997).
The Naked Gun: From the Files of Police Squad! (1988)
Το άνοιγμα της ταινίας είναι η σουρεάλ πορεία ενός αστυνομικού οχήματος με αναμμένη την σειρήνα μέσα από εξωφρενικά αστείες καταστάσεις και αποτελεί σκηνή ανθολογίας στις κωμωδίες. Mια άψογη ιδέα, άψογα εκτελεσμένη.
Fight Club (1999)
Σε συνεργασία με την γνωστή εταιρεία οπτικών εφέ Digital Domain, ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Φίντσερ μας ξεναγεί στο μυαλό του ήρωα και εξετάζει τη σωματική μας αντίδραση στον φόβο.
Snatch (2000)
Οι Στιούαρτ Χίλτον και Ίαν Κρος είναι πίσω από τη δημιουργία των τίτλων που λειτουργούν ως εισαγωγή στην ιστορία και στους χαρακτήρες της ταινίας. Το γρήγορο μοντάζ και η ρευστή σκηνοθεσία είναι χαρακτηριστικά του σκηνοθέτη Γκάι Ρίτσι.
Catch Me If You Can (2002)
Οι χειροποίητοι τίτλοι για την ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ έχουν τον αέρα των σεκάνς του ’60. Οι Γάλλοι σχεδιαστές Oliver Kuntzel και Florence Deygas χρησιμοποίησαν ρετρό εικονογράφηση στο στιλ της εποχής, σε συνδυασμό με μακριές φιγούρες, παιχνιδιάρικα γράμματα και βέβαια τζαζ μουσική. Ομάζ στον Σολ ήταν αργότερα και οι τίτλοι της ταινίας του Σπίλμπεργκ The Adventures Of Tintin (2011).
Lord of War (2005)
Πολλές ταινίες προσπαθούν να σε εισάγουν από την αρχή στο γενικότερο πλαίσιο της ιστορίας. H αρχή του Lord of War παρακολουθεί τη ζωή μιας σφαίρας από τη δική της οπτική και μας δείχνει τις βαθύτερες επιπτώσεις του παρανόμου εμπορίου όπλων. Mακάρι και η υπόλοιπη ταινία να ήταν τόσο καλή.
Kiss Kiss Bang Bang (2005)
Φανερά επηρεασμένη από τον Σολ Μπας, η γνωστή εταιρεία παραγωγής Prologue χρησιμοποίησε ψαγμένη εικονογράφηση σε μαύρο και κόκκινο και animation σε στιλ νουάρ για να μας εισάγει στην ατμόσφαιρα της ταινίας.
Juno (2007)
Στην ταινία του Τζέισον Ράιτμαν οι τίτλοι συνδυάζουν ανθρώπους με animation και ζωγραφισμένα γράμματα. Οι ίδιοι δημιουργοί, o Γκάρεθ Σμιθ και η Τζένι Λι είναι υπεύθυνοι και για τους πολύ έξυπνους τίτλους της ταινίας Thank You for Smoking (2005) όπου τα ονόματα των συντελεστών εμφανίζονται πάνω σε vintage συσκευασίες τσιγάρων.
Watchmen (2009)
Για ένα από τα καλύτερα ανοίγματα ταινίας των τελευταίων ετών, ο σκηνοθέτης Ζακ Σνάιντερ με την καταπληκτική επιλογή του τραγουδιού The Times They Are A Changin’ του Μπομπ Ντίλαν και μέσα από στιλιζαρισμένες σκηνές εποχής παρουσιάζει την ιστορία πενήντα ετών στο παράλληλο σύμπαν των υπερηρώων του διάσημου κόμικ.
Enter the Void (2009)
Ένα μάθημα τυπογραφίας είναι οι τίτλοι αρχής από το studio του Tom Kan για το Enter the Void του Gaspar Noé για έναν Καναδό έμπορο ναρκωτικών που ζει στο Τόκιο. Τα αγγλικά, γαλλικά και γιαπωνέζικα γράμματα, με πολύ απλά εφέ που βρίσκει κανείς στο Photoshop και οι περισσότεροι γραφίστες σνομπάρουν, αναβοσβήνουν δημιουργώντας στο θεατή σοκ (και ίσως ζαλάδα).
The Girl with the dragon Tattoo (2011)
Το κλιπ με την black on black αισθητική, την Gothic γραμματοσειρά και μουσική υπόκρουση το Immigrant Song των Led Zeppelin σε ερμηνεία της Karen O, είναι μια ματιά στην ψυχή της ηρωίδας Lisbeth Salander από τον σκηνοθέτη Ντέιβιντ Φίντσερ σε συνεργασία με το Blur Studio.
Kyle Cooper
Ένας από τους καλύτερους σχεδιαστές των τελευταίων 20 ετών, τελείωσε και εκείνος τις σπουδές του ως γραφίστας με δάσκαλο τον θρυλικό Paul Rand και είναι υπεύθυνος για τους τίτλους αρχής για πάνω από 150 κινηματογραφικές ταινίες. Ο Κάιλ Κούπερ έγινε γνωστός το 1995 όταν δημιούργησε τους τίτλους της ταινίας Se7en σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη Ντέιβιντ Φίντσερ.
Se7en (1995)
Είναι η ταινία που σηματοδότησε την αναβίωση των καλοδουλεμένων σεκάνς τίτλων αρχής με ένα από τα πιο ατμοσφαιρικά ανοίγματα των τελευταίων χρόνων. Οι μουτζουρωμένοι σκοτεινοί τίτλοι του Κούπερ αποτυπώνουν όλη τη ζοφερότητα της ταινίας μέσα από κοντινά πλάνα από δάχτυλα που αφαιρούν με ξυράφι τα δακτυλικά αποτυπώματα και κρατούν σημειώσεις. Πολλά εφέ έγιναν χειροποίητα, όπως τα ονόματα των συντελεστών που χαράχτηκαν κατευθείαν πάνω στο φιλμ.
Mission Impossible (1996-σήμερα)
Ο Cooper ήταν ανάμεσα στους σχεδιαστές που επιμελήθηκαν τους τίτλους των ταινιών Mission Impossible από το 1996. Η βασική ιδέα –και βέβαια η μουσική– είναι προσαρμοσμένα από την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά (1966-1973) και οι τίτλοι ξεκινούν πάντα με ένα αναμμένο φυτίλι το οποίο η κάμερα ακολουθεί. Ένα γρήγορο μοντάζ από σκηνές δράσης καταλήγει σε μια εντυπωσιακή έκρηξη που μεταμορφώνεται στον τίτλο της ταινίας. Συνήθως δεν ξεκινάνε στην αρχή της ταινίας, αλλά αμέσως μετά την πρώτη σκηνή, στο στιλ των ταινιών Τζέιμς Μποντ.
Dawn of the Dead (2004)
Ένα μοντάζ πλάνων από αληθινές μαζικές αναταραχές και υστερία, μαζί με σκηνοθετημένες εικόνες επίθεσης από ζόμπι με σάουντρακ το καταπληκτικό The Man Who Comes Aroundτου Τζόνι Κας πετυχαίνουν ένα πολύ τρομακτικό αποτέλεσμα.
Godzilla (2014)
Το πολύ ενδιαφέρον άνοιγμα του Cooper μας εισάγει στην υπόθεση της ταινίας, υπονοώντας μια τεράστια συγκάλυψη της κυβέρνησης για τη σχέση του τέρατος με την ατομική βόμβα, παίζοντας με κοντινά πλάνα από απόρρητα έγγραφα, τίτλους εφημερίδων και πολεμικά πλάνα.
Στην τηλεόραση
O Kyle Cooper για χρόνια αρνιόταν να δημιουργήσει τίτλους για τηλεοπτική σειρά, καθώς το είδος ήταν υποβαθισμένο με τις φωτεινές εξαιρέσεις των Simpsons (1989) και του The Fresh Prince of Bel-Air (1990). Όλα άλλαξαν το 1999 όταν δέχτηκε να αναλάβει τους Sopranos, βάζοντας τον Τόνι Σοπράνο να οδηγεί μια Chevy Suburban από το Λίνκολν Τάνελ προς τα διόδια του Νιου Τζέρσεϊ περνώντας μπροστά από φορτηγά, πλοία, ένα κοιμητήριο και όμορφα σπίτια στα προάστια, δείχνοντάς μας την όμορφη και μαζί την άσχημη πλευρά της ζωής.
Χωρίς τον Ντέιβιντ Τσέις και τους Sopranos του και την αλλαγή που έφερε μεγαλώνοντας κατά πολύ τα μπάτζετ της τηλεόρασης, ο Κάιλ Κούπερ και η εταιρεία του, Prologue, πιθανότατα δεν θα είχαν φτιάξει τη λαβυρινθώδη εισαγωγή για το Elementary (2012) ή τους μακάβριους τίτλους για το American Horror Story (2011) που αλλάζουν κάθε χρονιά (για τη δεύτερη σεζόν ο Κούπερ επέλεξε να κάνει ένα μοντάζ με πλάνα που τράβηξε ο ίδιος από τα γυρίσματα, καθώς «το αποτέλεσμα είναι πιο άμεσο και μου αρέσει η ιδέα του να αφήνω κάποια από τα ατυχήματα και γρατζουνιές που συμβαίνουν στο φιλμ»).
Το γραφείο Digital Kitchen στο Λος Άντζελες έχει δημιουργήσει τους εντυπωσιακούς τίτλους δύο σπουδαίων σειρών του Άλαν Μπολ: του Six Feet Under (2001), που για κάποιους παραμένει η καλύτερη σειρά όλων των εποχών και όπου ο σχεδιαστής Ντάνι Γιουντ παίζει με τη ζωή και τον θάνατο παρουσιάζοντας τριαντάφυλλα και δέντρα να συνυπάρχουν με ταφόπλακες και σορούς, και του True Blood (2008) με κεντρικό θέμα την αναγέννηση, ένεκα που η σειρά μιλούσε για βαμπίρ.
Έργο της Digital Kitchen είναι και οι αιματηροί τίτλοι του Dexter (2006) που μας έδειχναν την πρωινή ρουτίνα ενός σίριαλ κίλερ, του Νip/Tuck (2003), του House MD (2004) και του Narcos (2015), ενός διαβατηρίου στον κόσμο του Εσκομπάρ που συνδυάζει εικόνες από επίκαιρα και φωτογραφίες του El Chino, του προσωπικού φωτογράφου του Βασιλιά της Κοκαΐνης, τη γραμματοσειρά Sans-serif και αναπαραστάσεις της υπερβολής των αρχών του ’80.
Άλλοι ωραίοι τίτλοι ήταν του Weeds (2005), του Mad Men (2007), της πρώτης σεζόν του True Detective (2014) και του Parade’s End (2012) από το γραφείο Rupert Ray, που χρησιμοποίησε την ψηφιακή τεχνολογία για να φτιάξει vortographs, αφηρημένες εικόνες σαν εκείνες που δημιούργησε ο φωτογράφος Άλβιν Λάνγκτον Κόμπερν το 1910 προσθέτοντας έναν καθρέφτη στον φακό του.
Οι τίτλοι του Game of Thrones (2011) από την Elastic αλλάζουν σε κάθε επεισόδιο προκειμένου να προσαρμοστούν στην πλοκή της σεζόν. Οι Simpsons τον Απρίλιο του 2015 αποφάσισαν να κάνουν το ίδιο για ένα επεισόδιο για την αγαπημένη μπύρα του Χόμερ.
Και ας κλείσουμε με τη σειρά που είδαμε όλοι μας το καλοκαίρι, με την ’80ς αισθητική, σκηνοθεσία που αποτίει φόρο τιμής στον Σπίλεμπεργκ, τον Κρόνενμπεργκ και τον Χιουζ και ένα λογότυπο που γράφει τη δική του ιστορία.
Σπούδασε γραφιστική στην Aθήνα και το Λονδίνο. Αφού εργάστηκε ως art director στην Adel/Saatchi & Saatchi, ξεκίνησε το δημιουργικό της γραφείο Setaprint. Σήμερα επιπλέον, κάνει εικονογραφήσεις με lettering και παράλληλα ενημερώνει καθημερινά το design blog της setaprint.net.
Η γενιά Z μεγάλωσε με τα smartphone και υφίσταται τις συνέπειες
Τα σημερινά παιδιά μεγαλώνουν υπερπροστατευμένα στον πραγματικό και απροστάτευτα στον ψηφιακό κόσμο, λέει ο κοινωνικός ψυχολόγος Τζόναθαν Χάιτ, επικεφαλής της μεγάλης έρευνας «Η αγχωμένη γενιά Ζ». Ο συνεργάτης του Ζακ Ράους, μας εξηγεί τι συνέβη στην πρώτη γενιά που μεγάλωσε με το smartphone και γιατί επείγει να προστατεύσουμε τους νεότερους.
![Παρέα νεαρών γυναικών στο Ναύπλιο, 4 Ιουλίου 2021. [Βασίλης Παπαδόπουλος/Eurokinissi]](/sites/default/files/styles/article_featured_xxl/public/2024-03/ceyounggirlssmartphone5336466.jpg.webp?itok=KfFxhJsw)
