Ελευσίνα: Το αμαρτωλό ναυπηγείο και το σχέδιο διάσωσης
Εφέτος συμπληρώνονται 60 χρόνια από την ημέρα που ο εφοπλιστής, τραπεζίτης και επιχειρηματίας Στρατής Ανδρεάδης ίδρυσε τα Nαυπηγεία Ελευσίνας ως θυγατρική της Εμπορικής Τραπέζης. Εξήντα χρόνια μετά από εκείνη την ημέρα, το «καράβι» των Ναυπηγείων Ελευσίνας κλυδωνίζεται σε άγρια νερά.
Όμως πώς έφτασε το ένα από τα τρία μεγαλύτερα ναυπηγεία της χώρας και το δεύτερο μεγαλύτερο σε μέγεθος να βαρύνεται με χρέη εκατοντάδων εκατομμυρίων, να έχει μειωμένη λειτουργική δραστηριότητα –δύο εκ των τριών πλωτών δεξαμενών είναι ανενεργές– να αντιμετωπίζει σημαντικά προβλήματα ρευστότητας και γενικότερα να έχει περιέλθει σε πλήρη απαξίωση;
Η πηγή του κακού πρέπει να αναζητηθεί δεκαετίες πίσω. Τα ναυπηγεία Ελευσίνας, που στις αρχές της δεκαετίας του ’70 είχαν προχωρήσει στη ναυπήγηση ποντοπόρων πλοίων, έμειναν στα χέρια του Στρατή Ανδρεάδη και της Εμπορικής Τράπεζας μόλις για 13 χρόνια. Το 1975 περιήλθαν στο Δημόσιο μαζί με όλο το συγκρότημα της Εμπορικής Τράπεζας, μετά τη σύγκρουση της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή με τον επιχειρηματία που ήλεγχε, ως βασικός μέτοχος, τον μεγαλύτερο οικονομικό όμιλο της χώρας.
Η αυτοκρατορία του Ανδρεάδη κυριεύθηκε εξ εφόδου εν μία νυκτί από την κυβέρνηση