Το θέατρο των ονείρων

Ονειρεύομαι άρα υπάρχω, σκέφτομαι, θυμάμαι και πράττω δημιουργικά. Είναι το σύγχρονο συμπέρασμα των επιστημόνων, που αποδίδει στα όνειρά μας μια ξεχωριστή σημασία.

Το όνειρο από τους αρχαιότατους χρόνους αντιμετωπίστηκε ως ένα αίνιγμα της ανθρώπινης ύπαρξης και λειτουργίας και η ερμηνεία του απασχόλησε μέσα στους αιώνες από απλούς ανθρώπους έως έγκριτους επιστήμονες. Ο 20ός αιώνας έδωσε απαντήσεις σε πολλά από τα ερωτήματα που σχετίζονται με την προέλευση και την ερμηνεία των ονείρων. Πρώτος ο Ζίγκμουντ Φρόιντ εμφάνισε την ψυχαναλυτική έννοια του «ονειρεύεσθαι», στο έργο του Η ερμηνεία των ονείρων περιγράφοντας το όνειρο ως «τη βασιλική οδό για το ασυνείδητο». Στο ίδιο έργο αντιπαραθέτει το ονειρεύεσθαι με το πράττειν – αgieren στα γερμανικά (acting out). Με απλά λόγια ο Φρόιντ θεωρούσε συγκεκριμένες πράξεις ως μια μορφή εκφόρτισης-διαδραμάτισης, όταν ένα βαρύ, τραυματικό ψυχικό φορτίο αδυνατεί να συνδεθεί με το κατάλληλο συναίσθημα ώστε να τύχει επεξεργασίας και να απαλυνθεί το τραύμα.

Στη συνέχεια ο Καρλ Γιουνγκ, μαθητής του Φρόιντ, επικεντρώθηκε στο συμβολικό περιεχόμενο των ονείρων και στον αντισταθμιστικό τους ρόλο στην αυτορρύθμιση της ψυχής. Τα όνειρα κατά τον Γιουνγκ