Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
Χρόνος ανάγνωσης:
20'
Κείμενο & Φωτογραφίες:
cemontevideo2.jpg
Παίζοντας κρίκετ μπροστά στα καφετιά νερά του Ρίο δε λα Πλάτα.

Μελιτζάνες και κενά μνήμης: μια Σμύρνη στο Μοντεβιδέο

Χρόνια πριν από την τραγωδία της Σμύρνης, που θυμόμαστε κάθε Σεπτέμβρη, οι μη-μουσουλμάνοι κάτοικοί της μετανάστευαν για να γλιτώσουν τους συνεχείς πολέμους. Στην Ουρουγουάη βρήκα μια φουρνιά απογόνων Σεφαρδιτών της Μικρασίας να προσπαθούν με ευλάβεια να κρατήσουν την μνήμη και τα έθιμα της Σμύρνης, του Αϊδινίου και της Μαγνησίας.
Παίζοντας κρίκετ μπροστά στα καφετιά νερά του Ρίο δε λα Πλάτα.

Η Μόνικα με «βρήκε», χρόνια πριν, σε μια ομάδα Σεφαρδιτών του Facebook. Εκεί τα μέλη της σεφαρδιτικής διασποράς, απόγονοι των ισπανόφωνων Εβραίων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ανταλλάσσουν πληροφορίες για την καταγωγή των προγόνων τους, μνήμες, τραγούδια, συνταγές. Πρόκειται για έναν διαδικτυακό χώρο μνήμης, αφιερωμένο σε μια εβραϊκή κοινότητα που χάνει σιγά σιγά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, καθώς αφενός αφομοιώνεται στον ευρύτερο εβραϊσμό και αφετέρου ενσωματώνεται στις κοινωνίες των νέων χωρών όπου εγκαταστάθηκε. Βασική αιτία, οι μικτοί γάμοι.

Είχα συμμετάσχει στην ομάδα καθώς μελετούσα την Σμύρνη των «άλλων» μη-μουσουλμάνων, των Λεβαντίνων και των Εβραίων. Εκείνοι, σε αντίθεση με τους Έλληνες, διατηρούν ολιγομελείς, πια, παροικίες στην πόλη. Ιατρός από το Μοντεβιδέο, η Μόνικα Σελανικιό-Λέβι με πλησίασε ζητώντας πληροφορίες για τις συναγωγές της πόλης. Όπως φανερώνει το όνομά της, η οικογένεια του πατέρα της μετέβη στην Σμύρνη από την Θεσσαλονίκη, άγνωστο όμως πότε.

Κανονίζοντας το πρώτο μου ταξίδι στην Νότια Αμερική με τον Τούρκο συνοδοιπόρο μου Τζιχάν, ειδοποίησα την Μόνικα. Ενθουσιάσθηκε που πηγαίναμε στην Ουρουγουάη και, παρά τον φόρτο εργασίας της, προσφέρθηκε να μας

Ή κάνε εγγραφή εντελώς δωρεάν

Κάνε εγγραφή για να έχεις πρόσβαση σε έως και 5 δωρεάν άρθρα τον μήνα!

Εγγραφή χρήστη