Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, η σύμβαση με το δημόσιο και οι όροι που δεν τηρούνται

Την προηγούμενη εβδομάδα δημοσιεύσαμε το Α’ Mέρος της έρευνας για τον σιδηρόδρομο, που εστίασε στην ιστορία του σιδηροδρόμου, την μετάλλαξή του μέσα από το εγχώριο θεσμικό πλαίσιο και τις ευρωπαϊκές οδηγίες, τα λάθη στις επενδύσεις, στα παράδοξα της διάσπασης του σε επί μέρους νομικά πρόσωπα και τελικά στο πώς δημιουργήθηκαν τα υπέργοκα χρέη. Σήμερα συνεχίζουμε με το B’ Μέρος.

Ήδη από το 2006, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή βλέπει τις δυσκολίες στα οικονομικά του ελληνικού σιδηροδρόμου. To 2010 με την υπογραφή της σύμβασης του δανεισμού (μνημόνιο), οι δανειστές έθεσαν στην Ελλάδα την υποχρέωση να ιδιωτικοποιηθούν η ΤΡΑΙΝΟΣΕ και η ΕΕΣΣΤΥ. Πριν όμως ξεκινήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις, τον Ιούλιο του 2011 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ξεκινάει επίσημη διαδικασία έρευνας για τις κρατικές ενισχύσεις προς την ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Όπως αναφέρει το έγγραφο της Επιτροπής (σελίδα 2), «το 2010, [η ΤΡΑΙΝΟΣΕ] πραγµατοποίησε κύκλο εργασιών ύψους 102,7 εκατοµµυρίων ευρώ, µε ζηµίες 187,3 εκατοµµυρίων ευρώ και περίπου 1.532 εργαζόµενους».

Παράνομες κρατικές ενισχύσεις βάση του ευρωπαϊκού δικαίου θεωρούνται οι οικονομικές ενισχύσεις από το κράτος προς επιχειρήσεις οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα να στρεβλώνουν τον ανταγωνισμό.