Το ψωμί ρίχνει κυβερνήσεις

Λαϊκές εξεγέρσεις έχουν ξεκινήσει από την έλλειψη βασικών ειδών διατροφής: οι Ταραχές της Πατάτας και η Εξέγερση του Αλατιού ταρακούνησαν τη Ρωσική Αυτοκρατορία το 17ο αιώνα ενώ η Εξέγερση του Κρέατος στο Σαντιάγκο της Χιλής το 1905, όταν οι υψηλές τιμές του κρέατος, αποτέλεσμα της πολιτικής προστατευτισμού που ασκούσε η κυβέρνηση για να υπερασπιστεί τους ντόπιους κτηνοτρόφους από τον ανταγωνισμό της Αργεντινής, προκάλεσε το θάνατο 250 ανθρώπων από τoν στρατό. Αλλά το ψωμί ήταν πάντα η πρώτη αφορμή, από την Εξέγερση του Ψωμιού της Βοστόνης του 1710 έως τον Πόλεμο του Αλευριού του 1775 που οδήγησε στη Γαλλική Επανάσταση.

O Nόμος Περί Σιτηρών

Το ψωμί έπαιξε κομβικό ρόλο στο πέρασμα της Βρετανίας, κατ’ εξοχήν κέντρο της Βιομηχανικής Επανάστασης, από τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό. Στον ένα πόλο της διαμάχης βρίσκονταν οι μεγάλοι γαιοκτήμονες που πάσχιζαν να επιβάλουν κρατικό προστατευτισμό υπέρ των βρετανικών σιτηρών, ορθώνοντας απόρθητα τείχη στις εισαγωγές. Καθώς η αριστοκρατία της γης ασκούσε μεγάλη επιρροή στο Κοινοβούλιο, η κυβέρνηση των Τόρις πέρασε το 1815, με το τέλος των Ναπολεόντειων Πολέμων, τον πρώτο «Νόμο Περί Σιτηρών» που κρατούσε τεχνητά την τιμή τoυς σε πολύ υψηλά