Πίτερ Φράνκοπαν: «Το παράθυρο του Βυζαντίου βλέπει προς έναν τεράστιο κήπο»

«Ο πρώτος Έλληνας που διάβασα ήταν βεβαίως ο Όμηρος, όταν ήμουν παιδί. Αλλά δεν είναι αυτός ο αγαπημένος μου έλληνας συγγραφέας», λέει ο Πίτερ Φράνκοπαν, που κάνει μια παύση και χαμογελάει αινιγματικά, έτοιμος να μου ανακοινώσει κάτι που είναι βέβαιος ότι δεν περιμένω – και δικαίως: Πόσοι συνάδελφοί του μπορεί να μοιράζονται την αγάπη του για την Άννα Κομνηνή; Πόσους αναγνώστες βρίσκει στις μέρες μας η Αλεξιάδα της, όπου η Άννα αφηγείται τα έργα και τις ημέρες του πατέρα της, του βυζαντινού αυτοκράτορα Αλεξίου Α’ Κομνηνού;

Η Άννα Κομνηνή και το έργο της έχουν αδικηθεί από την ιστορία, πιστεύει ο καθηγητής Ιστορίας και διευθυντής του Κέντρου Βυζαντινών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. «Λέω συχνά ότι είμαι με τη γυναίκα μου εδώ και τριάντα χρόνια, αλλά η Άννα με συντροφεύει ακόμη περισσότερο καιρό», συνεχίζει γελώντας, προτού μου εξηγήσει ότι συνάντησε την πριγκίπισσα όταν πρωτοξεκίνησε να μελετάει το Βυζάντιο. «Την πρώτη εβδομάδα! Τώρα πια ξέρω το κείμενο απ’ έξω, γραμμή προς γραμμή. Στην πορεία το μετέφρασα για τα Penguin Classics», λέει.