Η Κέιτι Χαντ ήταν 22 ετών, φοιτήτρια αρχαιολογίας, όταν διαγνώστηκε με καρκίνο των ωοθηκών. Δύο μήνες μετά την ολοκλήρωση της χημειοθεραπείας, καταβεβλημένη και βαδίζοντας με μπαστούνι, βρισκόταν στην Αίγυπτο, στην Κοιλάδα των Βασιλέων, για να πάρει μέρος στις ανασκαφές των τάφων των φαραώ. Στο βλέμμα των συμφοιτητών και των καθηγητών της αναγνώριζε κάτι ανάμεσα σε συμπόνια και φόβο. Έτσι αντιμετώπιζαν, άραγε, τον καρκίνο στην αρχαιότητα; Αυτό το ερώτημα έθεσε στον εαυτό της η νεαρή Aμερικανίδα, η οποία θα άρχιζε έκτοτε να αναζητά τα ίχνη της ασθένειας στα αρχαία κείμενα αλλά, κυρίως, στα οστά των προγόνων μας. Ο καρκίνος ήταν εκεί, απλώς κανείς έως τότε δεν είχε σκεφτεί να κοιτάξει. Εννέα χρόνια αργότερα, στην Χαντ οφείλουμε το γνωστικό αντικείμενο της παλαιο-ογκολογίας, που αφορά τη μελέτη της παγκόσμιας ιστορίας του καρκίνου.
«Ο καρκίνος έχει μία ιστορία πολλών χιλιάδων ετών», συνεχίζει ο ογκολόγος Γιάννης Μπουκοβίνας, ο οποίος έχει μόλις αφηγηθεί την ιστορία της Κέιτι Χαντ, ως υπενθύμιση μιας απλής πραγματικότητας: Η ιστορία του ανθρώπινου σώματος είναι αξεδιάλυτα δεμένη με τον καρκίνο. Άλλο τόσο, όμως, είναι δεμένη με την θεραπεία του, με την ανακούφιση του πόνου, την παράταση