Ο μισογυνισμός ως εργαλείο στα χέρια των αυταρχικών ηγετών

Το 1615, ο Άγγλος δάσκαλος ξιφασκίας και λιβελογράφος Τζόζεφ Σουέτναμ εξέδωσε ένα προκλητικό –και λίαν εξοργιστικό– κείμενο με τον τίτλο «The Arraignment of Women» («Η απαγγελία κατηγορίας στις γυναίκες»). Μέσα σε 10.000 λέξεις ο Σουέτναμ κυριολεκτικά «λούζει» τις γυναίκες με τα πλέον υποτιμητικά και αρνητικά επίθετα, υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων ότι είναι από τη φύση τους στραβές, πονηρές, δόλιες, και ότι δαγκώνουν χειρότερα ακόμη κι από ένα γέρικο σκυλί ή από έναν πεινασμένο ψύλλο. Οι γυναίκες κατά τον ίδιο ξεπήδησαν από τον διάβολο και είναι η ρίζα όλων των δεινών. Όσο για τις καρδιές τους, «μοιάζουν με ελαφρόπετρες γιατί είναι γεμάτες τρύπες… μοιάζουν όμως και με βαμμένα καράβια, που παρότι είναι όμορφα, περιέχουν μόνο μόλυβδο».

Image

Οι απόψεις του προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις και οδήγησαν στην έκδοση του θεατρικού έργου «Swetnam the Woman-Hater Arraigned by Women» («Σγουέτναμ ο Μισογύνης εγκαλούμενος από τις γυναίκες», 1620). Τον Σγουέτναμ ενσαρκώνει ο «Μισογύνης», ο οποίος δικάζεται από δικαστήριο γυναικών. Αυτή είναι και η πρώτη φορά που ο όρος «μισογυνισμός» χρησιμοποιείται στην αγγλική γλώσσα.

Στην πορεία ο μισογυνισμός ως έννοια αποδόθηκε με διαφορετικούς τρόπους από