Ο εγκέφαλός μας είναι προγραμματισμένος για την τέχνη
Η Σούζαν Μάγκσαμεν περιγράφει την περίπτωση ενός ασθενή Αλτσχάιμερ σε προχωρημένο στάδιο, ο οποίος αναγνώρισε για πρώτη φορά μετά από χρόνια τον γιο του, όταν του έβαλαν να ακούσει μια σειρά από πολύ αγαπημένα του τραγούδια από το παρελθόν του. Μου μιλάει για την ευεργετική επίδραση που έχουν τα μαθήματα χορού στους ασθενείς από τη νόσο του Πάρκινσον· για τους διασώστες που ζωγραφίζουν για να διαχειριστούν την ένταση και το τραύμα από όσα βιώνουν· για τους αμερικανούς στρατιώτες που συμμετέχουν σε ένα πρόγραμμα κατασκευής μάσκας, μέρος της θεραπείας από τη διαταραχή μετατραυματικού στρες.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας έχει αποδειχτεί ότι η ενασχόληση με τις τέχνες μπορεί να συμβάλει σημαντικά στην προαγωγή της καλής υγείας και την πρόληψη μιας σειράς από ψυχικές και σωματικές παθήσεις, καθώς και στη θεραπεία ή τη διαχείριση οξέων και χρόνιων παθήσεων. Βεβαίως, το γεγονός ότι η τέχνη μπορεί να έχει ευεργετική επίδραση, δεν αποτελεί είδηση. Σύμφωνα, όμως, με την Μάγκσαμεν πρόκειται για μια μάλλον υποτιμημένη πραγματικότητα, που μας στερεί από ευκαιρίες να βελτιώσουμε τη ζωή μας, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.
«Επείγει να ξανασκεφτούμε τον τρόπο που χαράζουμε πολιτική