Ενώ ακόμη εκτυλίσσεται η μεγάλη τραγωδία από τις πυρκαγιές της Ανατολικής Αττικής, στη δημόσια σφαίρα παρακολουθούμε έναν ατέρμονο διάλογο για τα αίτια της καταστροφής. Ο διάλογος, βέβαια, δεν ξεκίνησε τώρα. Είναι ο ίδιος που αναπαράγεται στη χώρα μας κάθε φορά που ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια έκτακτη ανάγκη.
Με δυο λόγια
Αύξηση της θερμοκρασίας, εκτεταμένη ξηρασία, έντονες βροχοπτώσεις. Όλες οι απολήξεις της κλιματικής αλλαγής συνδέονται έμμεσα ή άμεσα με την αύξηση των δασικών πυρκαγιών και την όξυνση των συνεπειών τους. Οι επιστημονικές μελέτες, όμως, μας δείχνουν ότι η συντριπτική πλειονότητα των πυρκαγιών αποδίδεται σε ανθρώπινη δραστηριότητα (εμπρησμό, αμέλεια, ατυχήματα), ενώ παράλληλα καταδεικνύουν ότι οι δασικές πυρκαγιές παγκοσμίως όχι μόνο δεν αυξάνονται, αλλά μειώνονται αισθητά. Ακόμη όμως και οι μεγάλες, πολυήμερες και εκτεταμένες πυρκαγιές δεν έχουν τις ανθρώπινες απώλειες που έχουν καταγραφεί στη χώρα μας. Σε αυτή την περίπτωση, δεν χρειάζεται να καταφύγουμε στους επιστήμονες. Η έλλειψη πρόληψης, σχεδιασμού και παιδείας προβάλλουν ως οι βασικότερες αιτίες για τις πολυάριθμες απώλειες.
Οι διαφοροποιήσεις και οι αποκλίσεις συνδέονται με πολιτικά κίνητρα, αλλά η