Τι ιστορία θέλουμε να μαθαίνουμε στο σχολείο;

Κατά καιρούς, η σχολική ιστορία έχει γίνει αντικείμενο έντονης δημόσιας διαμάχης και αφορμή εκδήλωσης πολιτικών αντιπαραθέσεων. Μαζί με τα Θρησκευτικά, θα λέγαμε ότι αποτελεί το μάθημα που παράγει τις οξύτερες αντιδράσεις στο δημόσιο διάλογο, όχι μόνο λόγω του σημαίνοντα ρόλου του στο εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και επειδή συμπυκνώνει τις ανησυχίες ενός μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας για το λεγόμενο «εθνικό μας παρελθόν». Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι, σε κάθε «σύγκρουση» για το μάθημα της Ιστορίας δεν παίρνουν μέρος μόνο πολιτικοί και εκπαιδευτικοί, αλλά επίσης ακαδημαϊκοί, δημοσιογράφοι, συλλογικοί φορείς και εκπρόσωποι της Εκκλησίας.

Σε αδρές γραμμές, οι δύο βασικές αντιτιθέμενες απόψεις στη συζήτηση περί σχολικής ιστορίας είναι οι εξής:

• από τη μία, εκείνη που εδράζεται στο παπαρρηγοπούλειο έργο και το σχήμα της αδιάσπαστης τρισχιλιετούς ελληνικής ιστορίας, προκρίνοντας εθνοκεντρικούς στόχους, όπως η σφυρηλάτηση της εθνικής ταυτότητας, η εξιδανίκευση του αρχαίου παρελθόντος και ο επιτονισμός των ηρωικών στιγμών του έθνους (Επανάσταση ΄21, Βαλκανικοί Πόλεμοι, κ.λπ.) και
• από την άλλη, εκείνη που εστιάζει στην πολυπρισματική προσέγγιση του ιστορικού παρελθόντος μέσα από