Τι είχε μέσα το βαλιτσάκι των αρχαίων γιατρών
«…Ευτύς του βγάζει ο Πάτροκλος τη σουβλερή σαγίτα/ απ' το μερί με το μαχαίρι του, το μαύρο γαίμα πλένει/ με χλιό νερό και πάνω απίθωσε πικρή πονοκοιμήτρα/ ρίζα, στο χέρι αφού την έτριψε, και σταματά τους πόνους./ Έτσι η πληγή γοργά εμαράθηκε και στάθηκε το γαίμα».
Στην Ιλιάδα, όταν ο Ευρύπυλος τραυματισμένος από βέλος στο πόδι βγαίνει από τη μάχη κουτσαίνοντας και παρακαλεί τον Πάτροκλο να τον βοηθήσει, αυτός τον οδηγεί στη σκηνή, τον βάζει να ξαπλώσει σε δέρματα ταύρων και περιποιείται την πληγή του. Πολύ θα ήθελαν να ξέρουν όμως σήμερα οι ιστορικοί της ιατρικής από ποιο φυτό προέρχεται αυτή η «πικρή ρίζα» που απολυμαίνει τα τραύματα και σταματάει το αίμα. Ήταν η κηκίδα; Ήταν η αχιλλεία η χιλιόφυλλος με την οποία ο Κένταυρος είχε γιατρέψει και την φτέρνα του Αχιλλέα; Μήπως η αριστολόχια κληματίδα, η γεντιανή, το κενταύριον ή η αιματόρριζα, που είναι γνωστή για τη μεγάλη περιεκτικότητά της σε τανίνη; Άγνωστο – όπως και οι περισσότερες ονομασίες για τους μη ειδικούς. Στην εποχή του Ομήρου εξάλλου, η λέξη «φάρμακον» περιελάμβανε και τη θεραπεία και το δηλητήριο. Εντοπίζεται μάλιστα ήδη στην Μυκηναϊκή εποχή ως pa-ma-ko σε πήλινη πινακίδα της Γραμμικής Β' γραφής.
Οι περιγραφές του