Ο Βασίλης Λουλές δίνει την εντύπωση ότι είναι ντοκιμαντερίστας όχι από επιλογή, αλλά από κατασκευή. Από την πρώτη στιγμή που τον γνωρίζεις, αισθάνεσαι ότι είσαι υποψήφιος ήρωας για μία από τις ταινίες του· ότι θέλει να μάθει για εσένα, να πάρει και να δώσει.
Όπως λέει ο ίδιος, «προσπαθώ να καταλάβω τους ήρωές μου, το δικό τους βλέμμα πάνω στον κόσμο, έτσι αναγκάζομαι κι εγώ να ανοίξω τα χαρτιά μου απέναντί τους, για να βρω εκείνα τα σημεία στα οποία οι κόσμοι μας συναντιούνται».
Και το αποτέλεσμα είναι μαγικό. Παρακολουθώντας τα ντοκιμαντέρ του, έχεις την αίσθηση ότι θέλεις να πηδήξεις μέσα στον κόσμο τους και να γίνεις μέρος του. Σχεδόν αισθάνεσαι την κάμερα να χαϊδεύει τους πρωταγωνιστές, να αναδεικνύει όχι μόνο τα λόγια αλλά και τις σιωπές τους, τα βλέμματά τους· να φωτίζει κάθε λεπτομέρεια και να τους συγχωρεί τα πάντα.