Τον περασμένο Μάιο, το ελληνικό κοινοβούλιο πέρασε άλλη μια δέσμη μέτρων λιτότητας με την ελπίδα να κερδίσει σε αντάλλαγμα μια κάποια ανακούφιση από το ευρωπαϊκό χρέος της. Για σχεδόν επτάμισι χρόνια, οι πιστωτές κρατούν τη χώρα σε ασφυκτικό οικονομικό κλοιό. Στην πορεία, έχουν μάλιστα επιδεινώσει την κατάσταση με μια σειρά προσβλητικών τοποθετήσεων. Πολιτικά σκίτσα στις ξένες εφημερίδες παρουσιάζουν τους Έλληνες ως τεμπέληδες, διεφθαρμένους και δημοσιονομικά απερίσκεπτους. Γελοιογραφίες ζητούν από τους Ολύμπιους θεούς να τιμωρήσουν τον ελληνικό λαό για την παιδαριώδη ανευθυνότητα του. Πολιτικοί και ΜΜΕ συχνά αναμασούν μια εκδοχή του ίδιου τροπαρίου: οι Έλληνες κάποτε ήταν σπουδαίοι, όμως πλέον δεν θυμίζουν σε τίποτα τους προγόνους τους. Στη Δυτική Ευρώπη εξάλλου, η νοσταλγία για την Ελλάδα του λευκού μάρμαρου, του Θουκυδίδη, του Σοφοκλή και του Σωκράτη, είναι βαθιά ριζωμένη.
Η νοσταλγία καμιά φορά συνοδεύεται από επικρίσεις. Τον Φεβρουάριο του 2010, το γερμανικό περιοδικό FOCUS κυκλοφόρησε με ένα διαβόητο εξώφυλλο με τον τίτλο «Απατεώνες στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια» και την Αφροδίτη της Μήλου να κάνει μια άσεμνη χειρονομία. Μέσα, το άρθρο «2.000 Χρόνια Παρακμής» ανακοίνωνε: «Οι