Oι κατακερματισμένοι Κούρδοι
«Τι να την κάνω μια σχέση μέσω social media με μια κοπέλα; Να την δεις δεν μπορείς, να είστε οι δυο σας κάπου δεν μπορείς και δεν συζητάμε καν για πιο προχωρημένη σχέση. Προτιμώ να αφοσιωθώ στις σπουδές μου παρά να χάνω χρόνο στα social media».
Είμαστε στη Ζάουα, ένα ξερό βουνό πάνω από το Ντούχοκ, στο βόρειο Ιράκ. Ο νεαρός που τα λέει αυτά είναι φοιτητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Ντούχοκ, ευτραφής, με ένα πλατύ χαμόγελο και μάτια που λάμπουν. Τον λένε Μπαζ.
Τα φώτα της πόλης τρεμοπαίζουν από κάτω μας μέσα στη νύχτα, κάνει ακόμα ζέστη και ο μελαγχολικός ρυθμός της κουρδικής μουσικής που παίζει ένας νεαρός με το σάζι του διαχέεται στον αέρα.
Από την πόλη ανεβαίνει πού και πού η βοή των κορναρισμάτων και των συνθημάτων υπέρ της ανεξαρτησίας και του δημοψηφίσματος.
Είμαστε με μια μικρή παρέα φοιτητών και νέων εργαζόμενων από το Ντούχοκ, πίνουμε τσάι, μασουλάμε πασατέμπο και μιλάμε για πολιτική αλλά και για την ζωή στην πόλη τους και στο βόρειο Ιράκ.
«Εγώ έχω φιλενάδα», μας λέει ο Τζαβάρ, που μόλις πάτησε τα τριάντα και δουλεύει σε ένα μεγάλο ιδιωτικό πανεπιστήμιο. Και αμέσως βιάζεται να αποσαφηνίσει: «Μέσω social media».
«Συνήθως γνωρίζουμε κοπέλες που είναι φίλες στα