Όψεις του Λυκαβηττού
Στον λόφο αυτό γίνονται «θαύματα»: απρόσμενες συναντήσεις, προπονήσεις, εκδρομές, συναυλίες, αγώνες, αλλά και rave party. Ο λόγος για τον Λυκαβηττό, που με υψόμετρο 277 μέτρων είναι το ψηλότερο σημείο του δήμου της Αθήνας. Ένα μικρό θαύμα της φύσης που, σύμφωνα με τη μυθολογία, ήταν ένας βράχος που έπεσε από τα χέρια της θεάς Αθηνάς στο άκουσμα μιας κακής είδησης που της μετέφερε ένα κοράκι.
Σήμερα ο βράχος αυτός είναι καλυμμένος από μια πυκνή βλάστηση. Τα πευκοδάση του Λυκαβηττού, βέβαια, δεν ήταν πάντα εκεί. Από την ίδρυση του ελληνικού κράτους και μετά ο λόφος ήταν γυμνός, με πολλά λατομεία στις πλαγιές, τα οποία ροκάνιζαν το έδαφός του. Μετά το κλείσιμό τους, ο Λυκαβηττός δενδροφυτεύτηκε για πρώτη φορά το 1880. Μάλιστα ο Ερνέστος Τσίλερ είχε μεγάλα σχέδια για τον Λυκαβηττό. Στα τέλη του 19ου αιώνα κατέθεσε στον Χαρίλαο Τρικούπη ένα μεγαλειώδες σχέδιο για το «Αέρειον Θεραπευτήριον» που θα μετέτρεπε τον λόφο σε κέντρο αναψυχής και θα περιλάμβανε μεταξύ άλλων ξενοδοχείο, καφενεία, αναγνωστήριο, τεχνητούς καταρράκτες, κρήνες, σιντριβάνια και παιδικές χαρές. Το φιλόδοξο σχέδιο προφανώς δεν υλοποιήθηκε ποτέ.
Παρόλα αυτά, από τη δενδροφύτευσή του και μετά ο λόφος αποτελεί μια ανάσα