Το τέμενος Σελιμιγιέ στη Λευκωσία, πρώην καθεδρικός ναός της Αγίας Σοφίας. [Florian Choblet/AFP]
Οι κοσμικοί Τουρκοκύπριοι και οι ισλαμιστές του AKP: μια άβολη συμβίωση
Ελάχιστοι στην Ελλάδα γνωρίζουν ότι οι Tουρκοκύπριοι έχουν μία εντελώς ξεχωριστή συλλογική ταυτότητα από εκείνη των Τούρκων της Τουρκίας. Κι αυτό παρά τις ολοένα αυξανόμενες αιτιάσεις τους ότι η στρατιωτική κατοχή, ο εποικισμός και οι πρωτοβουλίες της Άγκυρας απειλούν να καταστρέψουν την ταυτότητά τους.
Το τέμενος Σελιμιγιέ στη Λευκωσία, πρώην καθεδρικός ναός της Αγίας Σοφίας. [Florian Choblet/AFP]
Οι ανησυχίες των Τουρκοκυπρίων πως υφίστανται «τουρκοποίηση και ισλαμοποίηση» έχουν γίνει πολύ εντονότερες τα τελευταία χρόνια. Το διογκούμενο κύμα δυσαρέσκειας και ανησυχίας οφείλεται αφενός στις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης Έρντογαν στον τομέα της τουρκοκυπριακής εκπαίδευσης, αφετέρου στον πολιτικό κατήφορο της ίδιας της Τουρκίας στον αυταρχισμό.
Με δυο λόγια
Η μεγαλύτερη διαφορά των Τουρκοκυπρίων από τους Τούρκους είναι ότι οι πρώτοι «αγκάλιασαν» από τις αρχές του 20ου αιώνα την κοσμικότητα, που έγινε βασικό στοιχείο της ταυτότητάς τους –σε πείσμα των Βρετανών κατόχων του νησιού, που έτρεφαν οριενταλιστικές φαντασιώσεις για τους μουσουλμάνους υπηκόους τους. Λίγο αργότερα, οι Τουρκοκύπριοι έγιναν το απόλυτο success story του κεμαλισμού, τον οποίον είδαν σαν όργανο για τον εκσυγχρονισμό τους. Η κοσμικότητα ήταν εξάλλου ένας τρόπος να γίνουν αποδεκτοί ως Ευρωπαίοι και να γεφυρώσουν το χάσμα με την ελληνοκυπριακή κοινότητα. Μετά την εισβολή του '74, η στάση των Τουρκοκυπρίων προς τη θρησκευτικότητα έγινε ακόμα πιο εχθρική, λόγω των συνεχών αιτιάσεων από ιμάμηδες και εποίκους ότι ήταν «άπιστοι» και «αποτουρκισθέντες». Ο συγχρωτισμός με τους χιλιάδες εποίκους αποκάλυψε και το