
Θρησκευτικά: Στις «συμπληγάδες» των συγκρούσεων
Ένα από τα σχολικά μαθήματα στην Ελλάδα που συχνά πυκνά βρίσκεται στον κυκεώνα των κοινωνικών και πολιτικών συγκρούσεων είναι τα Θρησκευτικά. Όπως και στο μάθημα της Ιστορίας, έτσι και στην περίπτωση των Θρησκευτικών παρατηρούνται έντονες αντιδράσεις κάθε φορά που τίθεται ζήτημα αλλαγής της φύσης, του περιεχομένου ή της θέσης του μαθήματος στο εκπαιδευτικό σύστημα. Μεταξύ των πρωτοστατούντων των αντιδράσεων αυτών περιλαμβάνονται κυρίως εκπρόσωποι της Εκκλησίας, θεολόγοι και θρησκευτικοί φορείς, καθώς επίσης και πολιτικά κόμματα (συνήθως του δεξιού πολιτικού φάσματος). Την ίδια στιγμή, οι πηχυαίοι και συγκρουσιακοί τίτλοι, με τους οποίους έντυπα, τηλεοπτικά και διαδικτυακά media πλαισιώνουν το ζήτημα, μάλλον δυσχεραίνουν παρά διευκολύνουν τη μετριοπαθή πραγμάτευσή του.

Θα μπορούσαμε αδρομερώς να πούμε ότι οι δύο κύριες αντιμαχόμενες απόψεις για το Μάθημα των Θρησκευτικών (ΜτΘ) είναι οι εξής:
- από τη μία, εκείνη που προτάσσει τη διδασκαλία και την υπεράσπιση της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης ως θεμελιώδους στοιχείου της ταυτότητας και της ιστορίας του Ελληνισμού και
- από την άλλη, εκείνη που αποσκοπεί στον εκσυγχρονισμό του μαθήματος μέσω της μετατροπής του από κατηχητικό/ομολογιακό