
O Γεώργιος Θεοτοκάς και το δαιμόνιο της Αθήνας
Τα Τετράδια ημερολογίου 1939-1953 (εκδ. Εστία) του Γεωργίου Θεοτοκά είναι κάτι σαν τη βόμβα στο Κορδελιό. Αυτή που «κοιμόταν» επί 73 χρόνια, αλλά όταν εσχάτως εντοπίστηκε σε κατοικημένη περιοχή, προκάλεσε αλαλούμ σε Αρχές και πυροτεχνουργούς, πανικό σε ντόπιους που κυκλοφορούν με iPhone 7 και δεν έχουν ιδέα τι ήταν π.χ. η επιχείρηση Μπαρμπαρόσα και βέβαια τη «μεγαλύτερη εκκένωση πληθυσμού εν καιρώ ειρήνης». Η μνήμη μπορεί να μένει θαμμένη για χρόνια αλλά παραμένει ενεργή. Και όταν “σκάσει”, ουδείς είναι σε θέση να εκτιμήσει με βεβαιότητα την ακτίνα του ωστικού κύματος.
Χρονογράφος μεγάλων εντάσεων

Ο Γεώργιος Θεοτοκάς, βασικός εκπρόσωπος της γενιάς του ’30, αποτυπώνει με αμεσότητα και νηφαλιότητα τους κραδασμούς της εποχής, του αυτοδιοριζόμενος, όπως θα γράψει ο ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ στον πρόλογο του βιβλίου, «χρονογράφος της ελληνικής κοινωνίας σε μιαν εποχή μεγάλης έντασης». Το ημερολόγιό του είναι πάνω από όλα «ένα χρονικό αγωνίας». Επειδή όμως δεν πρόκειται για αναδρομική εξιστόρηση, με συναισθηματικούς εξωραϊσμούς και νοσταλγικές φολκλόρ πινελιές, αλλά για συγχρονική με τα γεγονότα συγγραφή, δεν μοιάζει να χάνει ποτέ, όπως κάποιες στιγμές και ο ίδιος φοβάται, τον «ρυθμό της