Φανταστείτε μια κινηματογραφική αίθουσα που κοντεύει να κλείσει έναν αιώνα ζωής, κάπου στο κέντρο της Αθήνας. Η στενή της είσοδος βρίσκεται σε έναν από τους πιο πολυσύχναστους και θορυβώδεις δρόμους της πόλης. Το όνομά της διακρίνεται πάνω από το στέγαστρο, με απλά σιδερένια στοιχεία: ΙΡΙΣ. Χωρίς χρώματα ή δυνατά φώτα, στριμωγμένη ανάμεσα στο πλήθος από εικόνες, θορύβους, φωνές και σκέψεις –όλα τα ερεθίσματα που ακατάπαυστα διεκδικούν την προσοχή των Αθηναίων καθώς περνούν από μπροστά της– η χαμηλόφωνη Ίρις εύκολα διαφεύγει της προσοχής. Ίσως γι’ αυτό, οι περισσότεροι από τους κατοίκους αυτής της πόλης αγνοούν το μικρό θαύμα που συντελείται κάθε μέρα, εδώ και δεκαετίες, πίσω από τις πόρτες της.
Στη διασταύρωση της Ιπποκράτους με την Ακαδημίας, χτισμένη σε οικόπεδο που κληροδότησε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ο Αντώνης Παπαδάκης, αποτελεί μέρος ενός κτιρίου που οικοδομήθηκε τη δεύτερη δεκαετία του 20ου αιώνα σε σχέδια του Αλέξανδρου Νικολούδη, για να στεγάσει την Πανεπιστημιακή Λέσχη. Ολόκληρο το κτίριο έχει χαρακτηριστεί έργο τέχνης.
Αυτήν την αίθουσα, που αποτελεί μέρος της πολύτιμης αρχιτεκτονικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της πρωτεύουσας, τη φροντίζουν και την κρατούν στη ζωή