Τέσσερα σενάρια για έναν κόσμο σε αταξία

Η πρόσφατη ομιλία του κινέζου ηγέτη Σι Τζινπίνγκ στο συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας θα μπορούσε να είναι μία από τις πιο σημαντικές της δεκαετίας. Είπε στο ακροατήριο –και στον κόσμο– ότι η zero-Covid πολιτική του που καταστρέφει την οικονομική ανάπτυξη ήρθε για να μείνει και ότι το Πεκίνο είναι πιο αποφασισμένο από ποτέ να επανενωθεί με την Ταϊβάν, ειρηνικά αν είναι δυνατόν και με τη βία αν χρειαστεί.

Ζούμε σε μια στιγμή βαθιών γεωπολιτικών ρήξεων και εξαιρετικής οικονομικής αβεβαιότητας, που επισφραγίζεται από τις δηλώσεις του Σι. Ο κόσμος είναι σαφές ότι δεν επανέρχεται σε κάποιο προ-Covid status quo. Αντίθετα, ένας συνδυασμός υποκείμενων δυνάμεων έχει ανατρέψει την προηγούμενη παγκόσμια τάξη και έχει εγκαινιάσει μια περίοδο βαθιάς αταξίας.

Θέλω να εξετάσω τέσσερις από αυτές τις δυνάμεις –την επιδείνωση των σχέσεων ΗΠΑ-Κίνας, τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία, τον λαϊκισμό και τον πληθωρισμό– για να κατασκευάσω ορισμένα πολιτικοοικονομικά σενάρια για τα επόμενα δύο έως πέντε χρόνια. Κάθε κατάλογος αποσταθεροποιητικών παγκόσμιων δυνάμεων είναι αναγκαστικά ελλιπής. Δεν θα λάβω υπόψη την κλιματική αλλαγή ή την απώλεια της βιοποικιλότητας (αναμφισβήτητα οι