
Τα έργα τέχνης που έκλεψαν οι ναζί και είναι ακόμα στο Μόναχο
Ανάμεσα στο 1933 και το 1945 οι ναζί προσεταιρίστηκαν, με κάθε δυνατό τρόπο, 600.000 έργα τέχνης. Ιδιοκτήτες ήταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι Εβραίοι της Ευρώπης. Στις δεκαετίες που έχουν μεσολαβήσει, μικρό μόνο μέρος από τα κλεμμένα έργα επέστρεψε στα χέρια των νόμιμων ιδιοκτητών και των κληρονόμων του.
Η διαδικασία επιστροφής δεν ξεκίνησε αμέσως μετά το τέλος του πολέμου. Και δεν ήταν ποτέ απλή και αυτονόητη. Χρειάστηκε έρευνα και ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης για το εύρος της λεηλασίας, χρειάστηκε να υπογραφούν μισό αιώνα μετά το τέλος του πολέμου διεθνείς συμφωνίες –με σημαντικότερη τη Διακήρυξη της Ουάσινγκτον για τη λεηλατημένη από τους ναζί τέχνη– αλλά και πολύχρονες δικαστικές διαμάχες, ανάμεσα σε κληρονόμους και μουσεία απρόθυμα να αποχωριστούν τους θησαυρούς που έφτασαν στα χέρια τους μέσα από αμφιλεγόμενες διαδρομές.
Η Διακήρυξη της Ουάσινγκτον
Η Διακήρυξη της Ουάσινγκτον περιλαμβάνει 11 μη δεσμευτικές αρχές, που προορίζονται να βοηθήσουν τις 47 χώρες με διαφορετικά νομικά συστήματα που την έχουν υπογράψει (μεταξύ αυτών και την Ελλάδα), ώστε να επιλύσουν ζητήματα σχετικά με τα κατασχεθέντα από τους ναζί έργα τέχνης στο πλαίσιο της δικής τους νομοθεσίας. Οι