Πριν 14 μήνες, στον απόηχο της αιματηρής επίθεσης της Χαμάς στο Ισραήλ, είχαμε γράψει για τους βασικούς παίκτες στην περιοχή πλην των άμεσα εμπλεκομένων: τα συμφέροντά τους, τις σχέσεις μεταξύ τους και το πώς ήταν πιθανό να διαμορφώσουν και να επηρεαστούν από τις εξελίξεις. Το περασμένο Σαββατοκύριακο, μετά από 54 χρόνια κτηνώδους οικογενειοκρατίας, έπεσε το καθεστώς Άσαντ στη Συρία – η πιο σημαντική ως τώρα συνέπεια της μετακίνησης των τεκτονικών πλακών στη Μέση Ανατολή που προκάλεσαν οι θηριωδίες της Χαμάς και η δριμύτατη απάντηση του Ισραήλ.
Οι δηλώσεις του Τζο Μπάιντεν την Κυριακή ήταν ενδεικτικές της αντίδρασης του δυτικού στρατοπέδου, το οποίο πιάστηκε στον ύπνο από τις εξελίξεις (οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, σύμφωνα με τους New York Times, ακόμα και την Παρασκευή το βράδυ έδιναν στο Σύρο δικτάτορα 50/50 πιθανότητες παραμονής στην εξουσία). Ο πρόεδρος των ΗΠΑ μίλησε για «ιστορική ευκαιρία» και «θεμελιώδη πράξη δικαιοσύνης», αλλά επίσης για μία συγκυρία «γεμάτη κινδύνους και αβεβαιότητα».
Ο αρθρογράφος των New York Times Νίκολας Κρίστοφ, αφού χαιρέτισε την πτώση του Άσαντ (του πρώτου Σύρου πρόσφυγα στον οποίο έδωσε άσυλο η Μόσχα, όπως παρατήρησε δηκτικά στο X ο