Οι δίδυμες κολώνες του Αγίου Μάρκου και του Αγίου Θεοδώρου, στην από θάλασσα πρόσβαση προς τον ναό και την πλατεία του Αγίου Μάρκου.
Στην Βενετία, ψάχνοντας το Βυζάντιο
Το Βυζάντιο υπήρξε άτυχο: ελάχιστα από τα δημιουργήματά του σώζονται, για μια αυτοκρατορία που έζησε πάνω από χίλια χρόνια και είχε τέτοια ακτινοβολία. Πολλοί από τους θησαυρούς του σώζονται πια μόνο στην Δύση – και πουθενά δεν είναι περισσότεροι από ό,τι στην Βενετία.
Οι δίδυμες κολώνες του Αγίου Μάρκου και του Αγίου Θεοδώρου, στην από θάλασσα πρόσβαση προς τον ναό και την πλατεία του Αγίου Μάρκου.
Το βαπορέτο ήταν ο ευκολότερος τρόπος να μεταβώ από τον σταθμό του τρένου στην περιοχή που θα έμενα. Μπήκα σκουντουφλώντας, με την βαλίτσα και τις σακούλες –εγώ και το light travel είμαστε ασύμβατοι– και από θαύμα δεν έπεσα πάνω σε μια ανυποψίαστη γιαγιά. Καρφίτσα δεν έπεφτε. Το δρομολόγιο της γραμμής 1 κατεβαίνει το Κανάλ Γκράντε, την κεντρική υδάτινη λεωφόρο της Βενετίας, και διασχίζει την λιμνοθάλασσα μέχρι το Λίντο. Η Λάουρα, κομψότατη στην μπλε στολή του πληρώματος, έδενε τα πλοιάρια στον μώλο και, μαζί με έναν συνάδελφό της, έβαζε και αφαιρούσε την ξύλινη πλατφόρμα για την αποβίβαση και την επιβίβαση. Την ρώτησα σε ποια σκάλα έπρεπε να κατεβώ.
Με δυο λόγια
Η Βενετία είναι τόσο ταυτισμένη με την Αναγέννηση και το μπαρόκ, ώστε συχνά ξεχνάμε ότι πρόκειται για την πιο βυζαντινή πόλη της Ιταλίας. Γεννήθηκε υπό βυζαντινή κυριαρχία και, αν κατάφερε να χειραφετηθεί, αυτό οφείλεται στην φιλοδοξία των αδίστακτων δόγηδων και εμπόρων της. Έχοντας για αιώνες την Κωνσταντινούπολη ως πρότυπο, η Βενετία την μιμήθηκε πιστά, τόσο στην τέχνη όσο και στο πολιτικό τελετουργικό. Η Γαληνοτάτη είχε εξάλλου τον νου της στραμμένο στην ανατολική Μεσόγειο, στα κύρια εμπορεία της οποίας είχε ιδρύσει