Οδοιπορικό θανάτου από το Μάτι στο νεκροτομείο Σχιστού
Στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» μου εξήγησαν εκείνο που δεν μου είχαν εξηγήσει οι συνάδελφοι τόσες μέρες. Το ΕΚΑΒ μεταφέρει κατά κανόνα ζωντανούς. Τους ανθρώπους που κάηκαν τους έχει αναλάβει ένα γραφείο κηδειών, με το οποίο συνεργάζεται η Πυροσβεστική. Πήγα σε έναν φίλο στην ΕΜΑΚ (Ειδική Μονάδα Αντιμετώπισης Καταστροφών του Πυροσβεστικού Σώματος), ο οποίος μου είπε: «Όταν μπήκαμε μέσα στο Μάτι γύρω στις 19:15 της 23ης Ιουλίου, ήταν απόγευμα αλλά από τους καπνούς έμοιαζε με βράδυ. Βλέπαμε δεξιά-αριστερά ανθρώπους χωρίς δέρμα μέσα σε αυτοκίνητα αλλά μας ενδιέφεραν οι ζωντανοί. Πώς πας σε μια μάχη και θάβεις στο τέλος τους νεκρούς της πλευράς σου; Έτσι και σε μας ήταν πόλεμος, ψάχναμε να σώσουμε τους ζωντανούς. Τη νύχτα ασχοληθήκαμε με τους καμένους».
Στον Ευαγγελισμό μου εξηγούν ότι για τους νεκρούς θα πάω στα ψυγεία του Νεκροταφείου στο Σχιστό. Όταν φτάνω εκεί, είναι μεσημέρι. Κάποιοι άνθρωποι ανάβουν τα καντήλια, μία κηδεία το συναίσθημα. Αυτό το νεκροταφείο είναι το πιο άναρχο κοιμητήριο της χώρας, δεν υπάρχει πράσινο, σημάνσεις, δίοδοι.
-«Πού είναι οι καμένοι;» ρωτώ στην πόρτα.
-«Τράβα στα ψυγεία» μου λέει ο φύλακας.
Τα ψυγεία είναι πίσω από την εκκλησία του κοιμητηρίου. Πρεμιέρα