Πώς είναι να ζεις στην επαρχία ως ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο;
Καθοδήγηση, στήριξη και μια κοινότητα για να ανήκουν. Αυτό αναζητούν τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, ειδικά σε νεαρές ηλικίες, όταν ακόμα διαμορφώνεται η ταυτότητά τους. Πόσο εύκολα τα βρίσκουν στην επαρχία;
Δεν είναι μυστικό πως οι κοινωνίες της επαρχίας είναι κατά κανόνα πιο κλειστές, καταπιεστικές και συντηρητικές από αυτές των μεγάλων πόλεων. Παρότι αυτή είναι μια κοινή εμπειρία για όλους, αναρωτιόμουν πόσο διαφορετικές μπορεί να είναι οι ιστορίες των ανθρώπων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας που ζουν στην επαρχία. Όπως μου είπε ένας από τους συνεντευξιαζόμενους, «όσα άτομα ρωτήσεις, τόσες διαφορετικές απόψεις θα λάβεις». Και πράγματι αυτό συνέβη.
Με δυο λόγια
Τι κάνει τις μεγάλες πόλεις πιο ανεκτικές απέναντι στη διαφορετικότητα; Δεν είναι μόνο ζήτημα ανωνυμίας και υψηλότερου μορφωτικού επιπέδου, αλλά και απλής αριθμητικής. Όσο περισσότεροι οι κάτοικοι, τόσο περισσότερες οι ιστορίες, τόσο πιο συνηθισμένος ο κόσμος να μην μένει σε αυτές αλλά να κοιτάζει από πίσω, στους ανθρώπους. Στην επαρχία η κατάσταση είναι πιο δύσκολη. Οι άνθρωποι που μας μίλησαν για τις εμπειρίες που τους πίκραναν και τις αναμνήσεις που ακόμα φέρνουν σφίξιμο στα χείλη, δεν το έκαναν για να γκρινιάξουν, αλλά προκειμένου να βοηθηθούν οι νεότεροι – αυτοί που δεν έχουν ακόμα την αυτοπεποίθηση να διεκδικήσουν για τον εαυτό τους τον χώρο που δικαιούνται, που βλέπουν ακόμα τον εαυτό τους ως «το περίεργο παιδάκι στη γωνία». Αυτοί