Ο σινοαμερικανικός ανταγωνισμός επί ελληνικού εδάφους
Ιανουάριος του 2006 και ο Κώστας Καραμανλής πραγματοποιεί ως πρωθυπουργός επίσημη επίσκεψη στην Κίνα. Άλλες εποχές τότε, ανέφελες, με τις εικόνες των Ολυμπιακών της Αθήνας ακόμη λαμπερές στη μνήμη και τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου να αναμένονται. Εποχές προ κρίσης αλλά και προ Lehman Brothers. Πριν από την Αραβική Άνοιξη αλλά και πριν από την εμφάνιση του ISIS. Με τον Ντόναλντ Τραμπ τότε να ιδιωτεύει παρουσιάζοντας τo τηλεοπτικό παιχνίδι The Apprentice και τον Σι Τζινπίνγκ να προετοιμάζεται να αναλάβει την προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου ως ανερχόμενο μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας.
Αθήνα και Πεκίνο αποφασίζουν τότε να προχωρήσουν από κοινού στη θέσπιση μιας σινοελληνικής Συνολικής Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης 22 σημείων. Ενδεικτικό ως προς όσα επρόκειτο να ακολουθήσουν είναι το σημείο υπ’ αριθμόν 15, σύμφωνα με το οποίο «οι δύο χώρες, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τον ιδιαίτερο ρόλο που ο ναυτιλιακός τομέας διαδραματίζει στις οικονομικές και εμπορικές τους σχέσεις, τόσο στο χώρο των ναυπηγήσεων, όσο και στις εμπορευματικές μεταφορές, αναλαμβάνουν την υποχρέωση να διευκολύνουν τη συνεργασία […] αναφορικά με τις μεταφορές, την ασφάλεια και τις
