Σαβόκ ή Τι σημαίνει να έχεις μεγαλώσει στην ΕΣΣΔ

Αφορμή γι' αυτή τη συνέντευξη στάθηκε μια κουβέντα που είχαμε με τη Γαλήνη Κότσουρ, στο πλαίσιο δράσης που πραγματοποίησε το inside story για το έργο «Ανοιχτή Κυψέλη: Προωθώντας την κοινωνική συνοχή και την ένταξη των γυναικών προσφύγων και μεταναστριών», με φορέα υλοποίησης τη «Μέλισσα: Δίκτυο Μεταναστριών στην Ελλάδα». Η Γαλήνη, μετανάστρια από την Ουκρανία που εργάζεται ως διερμηνέας στη Μέλισσα, προσπάθησε να απαντήσει στην ερώτηση που της έκανε η συνάδελφός μου Μαργαρίτα Μιχελάκου, γιατί δεν ακούγονται πιο δυνατά οι φωνές των Ουκρανών που έχουν μεταναστεύσει εδώ τον τελευταίο χρόνο, διωγμένοι από τον πόλεμο της Ρωσίας. Έτσι ξεκίνησε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για τον «σοβιετικό άνθρωπο», κι αυτά που τον συνοδεύουν ως κληρονομιά, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει, όσο μακριά κι αν βρίσκεται από την πατρίδα του.

Ας πάρουμε όμως την ιστορία της Γαλήνης από την αρχή.

IS: Πότε ήρθατε στην Ελλάδα;

Ήρθα πριν από 22 χρόνια, το 2001, μαζί με τον άντρα μου.

IS: Γιατί φύγατε από την Ουκρανία;

Ήρθαμε γιατί το 2001 στην Ουκρανία μία οικογένεια, που ήμουν εγώ, ο άντρας μου και ένα παιδί οκτώ χρονων, φτάσαμε σε φτώχεια. Δηλαδή είχαμε σπιτι, επειδή ζούσαμε στο σπίτι του άντρα μου, εγώ