Από τις πρώτες κιόλας αράδες του βιβλίου του (Ανθρωπότητα, Μια απροσδόκητα αισιόδοξη ιστορία, μετ. Μιχάλης Μακρόπουλος, Κλειδάριθμος), ο ιστορικός και αρθρογράφος Ρούτγκερ Μπρέγκμαν ενσταλάζει στον αναγνώστη την πίστη του ότι η ανθρωπότητα έχει θετικό πρόσημο και όχι αρνητικό. «Οι περισσότεροι άνθρωποι, βαθιά μέσα τους, είναι έντιμοι και αξιοπρεπείς» δηλώνει προγραμματικά στο πρώτο κεφάλαιο. Και όπως τονίζει στις τακτικές συνεντεύξεις του όταν του ζητούν να περιγράψει εν συντομία το πόνημά του, «αυτή είναι μία ριζοσπαστική, επαναστατική, ενδεχομένως και μία επικίνδυνη ιδέα». Πολύ απλά γιατί έχουμε εκπαιδευτεί να πιστεύουμε το ακριβώς αντίθετο. Ότι δηλαδή οι άνθρωποι είναι εγωιστές κι επιθετικοί, και ότι στην πρώτη δύσκολη στιγμή θα πανικοβληθούν και θα επιδείξουν τον χειρότερό τους εαυτό.
Προκειμένου να εξηγήσει το κεντρικό νήμα που διατρέχει το μεστό βιβλίο του, ο συγγραφέας καταφεύγει στην πρακτική του καθηγητή Κοινωνικής Ψυχολογίας Τομ Πόστμες: Εδώ και αρκετά χρόνια ζητά από τους φοιτητές του στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ να απαντήσουν τι θα συμβεί στην υποθετική περίπτωση που ένα αεροπλάνο κάνει αναγκαστική προσγείωση. Καθώς η καμπίνα γεμίζει καπνούς, οι επιβάτες