Η ρωσο-ουκρανική σύγκρουση και το ελληνικό παρακλάδι της
Εκείνο το κυριακάτικο απόγευμα του περασμένου Οκτωβρίου, οι συγκεντρωμένοι στην πλατεία Συντάγματος ανέρχονταν σε μερικές εκατοντάδες. Η μέρα ήταν αφιερωμένη σε όσα είχαν συμβεί και εξακολουθούσαν να συμβαίνουν στην Ουκρανία. Η πλατεία ήταν χωρισμένη σε δύο πλευρές, καθώς δύο διαφορετικές συγκεντρώσεις λάμβαναν χώρα ταυτόχρονα.
Στην επάνω πλευρά της πλατείας, ήταν οι κίτρινες-μπλε σημαίες που ξεχώριζαν. Ανέμιζαν στον αέρα συνοδεύοντας οπτικά τα συνθήματα που ακούγονταν ενάντια στην παρεμβατική πολιτική του Πούτιν στην ανατολική Ουκρανία. Ενωμένες σε μία, οι φωνές τραγουδούσαν με συγκίνηση τον ουκρανικό εθνικό ύμνο.
Λίγο πιο κάτω, στο κέντρο της πλατείας, τα χέρια που κρατούσαν τη ρωσική σημαία, με την κόκκινη, άσπρη και μπλε λωρίδα, υψώνονταν δίπλα σε πλακάτ, στα οποία αναγράφονταν μηνύματα κατά του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Όταν ο ψηλός άνδρας έφτασε στην επάνω πλευρά με την κάμερά του, μία εκ των διοργανωτών της εκδήλωσης αντιλήφθηκε την παρουσία του. Πλησίασε τους αστυνομικούς που στέκονταν λίγο πιο εκεί και, δείχνοντάς με το δάχτυλο προς την πλευρά του, ζήτησε να μην του επιτραπεί να τραβήξει πλάνα από την συγκέντρωσή τους.
«Για ποιo λόγο;», ζήτησε να μάθει ο αστυνόμος