Αύριο, Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου, είναι η επέτειος της φωτιάς που έκαψε τη Σμύρνη το 1922 και έδωσε βίαιο τέλος στη μικρασιατική εκστρατεία και τα όνειρα για τη «Μεγάλη Ελλάδα». Τις μέρες αυτές, η Τουρκία τις γιορτάζει για την επιτυχή κατάληξη του «Πολέμου της Σωτηρίας», ενώ στην Ελλάδα η κοινωνία θυμάται και πενθεί τη Μικρασιατική Καταστροφή –το ίδιο γεγονός.
Σε δύο συνέχειες, το inside story ανατρέχει στη λογοτεχνία των δύο λαών από την αρχή του εικοστού αιώνα μέχρι το 1922 και καταγράφει μέσα από αυτήν την ιστορική πορεία τους και τον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο μιλούν για τα ίδια γεγονότα. Στο σημερινό άρθρο θα φτάσουμε μέχρι το 1918 και το τέλος του Α' Παγκόσμιου Πολέμου, που άφησε τους μεν Έλληνες της Πόλης και της Μικρασίας να αγωνιούν για το αν θα μπορέσουν να παραμείνουν στις πατρίδες τους, τους δε Τούρκους να θρηνούν για την απώλεια των Βαλκανίων και να καλούν για εκδίκηση.
Δύο παράλληλα εθνικά αφηγήματα
Για τους Έλληνες της Πόλης και της Μικράς Ασίας που τα έζησαν και έγραψαν γι’ αυτά, τα ταραγμένα χρόνια μέχρι το 1918 αποτέλεσαν τη μετάβαση από την ευμάρεια και την ειρήνη της απολυταρχίας του σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ (που κυβέρνησε από 1876 έως το 1909) στον ξεριζωμό, που