«Πράσινη» ενέργεια και υπερκατανάλωση δεν πάνε μαζί

Αντιμέτωπη πια με την υπαρξιακή πρόκληση της –ανθρωπογενούς– κλιματικής κρίσης, η υφήλιος αναζητά τρόπους περιβαλλοντικής θωράκισης, επούλωσης και βιώσιμης φυγής προς τα εμπρός μέσα από «πράσινα» new deals, νέους κλιματικούς νόμους και διεθνείς «πράσινες» συμφωνίες. Η μείωση των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου βρίσκεται, ως κεντρικός στόχος, στον πυρήνα αυτών των προσπαθειών.

«Οι ηγέτες της ΕΕ τάχθηκαν υπέρ ενός νέου δεσμευτικού ενωσιακού στόχου για καθαρή εσωτερική μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά τουλάχιστον 55% έως το 2030 σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990», διαβάζουμε στον ιστότοπο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ενώ ο απώτερος διακηρυγμένος στόχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι «να επιτύχει κλιματική ουδετερότητα έως το 2050».

Μειώσεις ρύπων χωρίς μειώσεις στην κατανάλωση;

«Προκειμένου να επιτευχθεί ο μακροπρόθεσμος στόχος για κλιματική ουδετερότητα έως το 2050, ορίζονται ως ενδιάμεσοι κλιματικοί στόχοι για τα έτη 2030 και 2040 η μείωση των καθαρών ανθρωπογενών εκπομπών αερίων θερμοκηπίου κατά τουλάχιστον 55% και 80% αντίστοιχα, σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990», διαβάζουμε σε ό,τι μας αφορά ως Ελλάδα στο σχέδιο του νέου Εθνικού Κλιματικού Νόμου που είχε θέσει