Την έλεγαν Λία και έπασχε από διπολική διαταραχή. Σε νεαρή ηλικία ήμασταν επιστήθιες φίλες. Όταν ήταν καλά, ήταν ένα απίστευτο κορίτσι: οξυδερκής, λαμπερή, εργαζόταν στη βιβλιοθήκη της Εθνικής Ακαδημίας στη Ρώμη, λάτρευε τη δουλειά της και ...τον Brian Eno. Οι γιατροί έλεγαν ωστόσο ότι κάτω από το «καλά» της ελλόχευε η μανία. Όταν σε τακτά διαστήματα βυθιζόταν στη κατάθλιψη, αναγκαζόταν να νοσηλευτεί διότι είχε αποπειραθεί επανειλημμένα να αυτοκτονήσει. Η θεραπεία που της εφάρμοζαν ήταν απανωτά ηλεκτροσόκ. Την επισκεπτόμουν τότε στην κλινική· εκείνο το γεμάτο ζωή κορίτσι έμοιαζε με τρομαγμένο μωρό.
Ατυχώς, η τελευταία της απόπειρα ήταν πετυχημένη. Ταξίδεψε από τη Ρώμη στη Βενετία κι έπεσε από το τον έκτο όροφο πολυκατοικίας. Μου άφησε ένα σημείωμα: «Έφυγα μακριά από όλους σας» έγραφε «για να μην με σταματήσετε και να μην σας βασανίζουν οι ενοχές…».
Ήταν το 1981, έτος ένταξης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τότε, στον απόηχο των πρώτων φρικαλέων ευρημάτων στο ψυχιατρείο-κολαστήριο της Λέρου, τα μέλη παρακίνησαν την Ελλάδα να προβεί σε ριζικές αλλαγές, εκσυγχρονίζοντας τον τομέα της ψυχικής υγείας. Σκοπός θα ήταν η δημιουργία ενός εθνικού μεταρρυθμιστικού προγράμματος για την