Η περιφορά του Αλέξανδρου: Ένας τάφος, δύο βασιλείς, δεκάδες θεωρίες
Από την όαση Σίουα στην Αλεξάνδρεια. Και από τον καθεδρικό του Αγίου Μάρκου της Βενετίας στην Αμφίπολη. Αλλά τώρα και στη Βεργίνα! Παραλείποντας ορισμένες ακόμη, εξωπραγματικής σύλληψης, θεωρίες υποτιθέμενων θέσεων του τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου (όπως στο Ουζμπεκιστάν ή την Αυστραλία), η αναζήτησή του ως μέρος μιας συλλογικής φαντασίωσης που διαρκεί αιώνες, αποτελεί το ιερό δισκοπότηρο για αρχαιολόγους, ιστορικούς, μελετητές της ιστορίας της αρχαιότητας αλλά και τυχοδιώκτες, κυνηγούς θησαυρών, ενθουσιώδεις πλην αφελείς κοινούς θνητούς.
Στους τελευταίους ασφαλώς και δεν ανήκει η βυζαντινολόγος Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, γνωστή για την ευρυμάθεια και την τόλμη της να διατυπώνει καινοτόμες θεωρίες. Όπως αυτή, που τοποθετεί τον Μέγα Αλέξανδρο στην Βεργίνα αντί του Φιλίππου, έχοντας ήδη προκαλέσει αντιδράσεις τόσο για την βεβαιότητα με την οποία προβάλλει την άποψή της («Λέω να ξυπνήσουμε. Έχουμε τον Μέγα Αλέξανδρο στη Βεργίνα») όσο και για την αμφισβήτηση του Μανόλη Ανδρόνικου με «σαθρά», όπως χαρακτηρίζονται επιχειρήματα.
Για μία ακόμη φορά η αναζήτηση του τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου προκαλεί αντιπαραθέσεις. Γιατί μπορεί η πλειονότητα των αρχαίων πηγών να θέλει την Αλεξάνδρεια ως