«Περάσαμε τη Ζούγκλα του Θανάτου για το αμερικανικό όνειρο»

Τα τελευταία χρόνια στη Βενεζουέλα σημειώνεται μια τεράστια έξοδος πληθυσμού, την οποία πριν λίγες δεκαετίες δεν θα υποψιαζόταν κανείς. Για όσους τη γνώρισαν πριν τη δεκαετία του '90, η κατάσταση είναι βγαλμένη από σενάριο επιστημονικής φαντασίας – ποτέ κανείς δεν θα φανταζόταν ότι μερικά χρόνια αργότερα εκατομμύρια ανθρώπων θα ρίσκαραν ακόμα και τη ζωή των παιδιών τους για να ξεφύγουν από μια χώρα, κάποτε τόσο πλούσια, που οι κάτοικοι της είχαν τη μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη στη Λατινική Αμερική και στην οποία συνέρρεαν για να δουλέψουν και να έχουν ένα καλύτερο μέλλον όχι μόνο Λατινοαμερικανοί, αλλά και μετανάστες από την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή.

«Η σημερινή εικόνα της Βενεζουέλας σε σύγκριση με αυτό που ζήσαμε μεγαλώνοντας δεν έχει καμία σχέση. Παλιά, ακόμα και αν ο μισθός σου ήταν μικρός, σου έφτανε για να αγοράσεις τρόφιμα, ρούχα, να πληρώσεις τους λογαριασμούς, να ζήσεις» μου λέει ο 36χρονος Άντρι από την άλλη μεριά του τηλεφώνου. «Τα πράγματα άλλαξαν δραματικά το 2013 όταν πέθανε ο Ούγκο Τσάβεζ και ανέλαβε ο Μαδούρο» σημειώνει. Καθώς μου μιλάει τουρτουρίζει, δεν είναι συνηθισμένος και ούτε προετοιμάστηκε για τους 10 °C της μεξικανικής πόλης Ματαμόρος. Βρίσκεται εκεί από