«Ούτε ένα πλακάκι δεν θα μπορούμε να αλλάξουμε, γιατί θα πρέπει πρώτα να ζητάμε την άδεια της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας». «Χάνονται 2.000 θέσεις εργασίας κι εσείς μας λέτε ότι θα πρέπει να κοιτάξουμε τ΄ αρχαία»…
Στα ρεπορτάζ της τηλεόρασης διαμαρτυρόμενοι, πλην ανενημέρωτοι πολίτες, είναι οι εύπιστοι μοχλοί πίεσης, προκειμένου να εκφραστεί το «κοινό αίσθημα» εναντίον της πρόσφατης κήρυξης ως αρχαιολογικών χώρων τμημάτων της πόλης του Πειραιά. Πρωτοστατών άλλωστε ήταν ο ίδιος ο δήμαρχος, όταν δήλωνε πως «Ακόμα και σε έργα καθημερινότητας, όπως να αναπλάσουμε π.χ. μια πλατεία ή ακόμα και για να βάψουμε την όψη ενός κτιρίου θα χρειαζόμαστε την έγκριση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. Αυτό είναι παράλογο και δεν βοηθάει την ανάπτυξη του Πειραιά». Αρχαία εναντίον ανάπτυξης δηλαδή, για μία ακόμη φορά, με τα πρώτα να θεωρούνται τροχοπέδη για μια προσδοκώμενη οικονομική άνθηση. Δήμος και ΟΛΠ (στην ουσία COSCO) πυρ ομαδόν εναντίον υπουργείου Πολιτισμού και Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου. Μια ρητορική, που με την κινητοποίηση του «άμαχου» πληθυσμού αλλά και πρόθυμων αυτόκλητων –ή και όχι τόσο– υπερασπιστών στοχεύει αποκλειστικά σε μία κατεύθυνση: αυτήν της άρνησης και όχι της συνύπαρξης