Παναθηναϊκός: Από τη ΝΟΠΟ στο antifa
Η ανθρωπογεωγραφία και οι πολιτικές τάσεις των θαμώνων της Λεωφόρου έχουν μεταβληθεί σημαντικά από τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια μέχρι τις μέρες μας, ακολουθώντας τη μεταβολή της σύνθεσης και του βιοτικού επιπέδου των γειτονιών της Αθήνας. Το κυρίαρχο στερεότυπο που ήθελε τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, ως κατεξοχήν αστικής ομάδας, να είναι άτομα συντηρητικών αντιλήψεων που απηχούν το προφίλ των μικρομεσαίων αστικών στρωμάτων της πόλης, παρότι κάποια εποχή εμπεριείχε σπέρματα αλήθειας, πλέον δεν ανταποκρίνεται ιδιαίτερα στην πραγματικότητα.
Η πρώτη πρόκληση της ιστορικής μνήμης συντελέστηκε στο γήπεδο της Λεωφόρου. Εκεί όπου στα χρόνια της ναζιστικής κατοχής οι απρόσιτοι χώροι είχαν μετατραπεί –με πρωτοβουλία του διευθυντή Αντώνη Βρεττού– σε πυρήνες αντίστασης και όπου υψώθηκε η σημαία της ελευθερίας λίγο πριν την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων, έγινε και η πρώτη μεταπολεμική απόπειρα δημιουργίας μιας ανοιχτά φιλοναζιστικής οργάνωσης. Η Ναζιστική Οργάνωση Παναθηναϊκών Οπαδών (ΝΟΠΟ) συστάθηκε το 1977 από ένα κράμα σκίνχεντ μόδας, βίαιου χουλιγκανισμού και φιλοναζιστικής σημειολογίας. Μαζί της συντάχθηκαν οι “Νέοι Εθνικοσοσιαλιστές” (ένθερμοι υποστηρικτές του έγκλειστου τότε