Η πρώτη σκέψη του ήταν ότι θα έπρεπε να αλλάξει το εισιτήριό του, για να επιστρέψει το συντομότερο δυνατόν στη Μόσχα. Ήταν 24 Φεβρουαρίου κι ο Λεονίντ Σμέλκοφ βρισκόταν στη Σρι Λάνκα για διακοπές, όταν έμαθε την είδηση για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. «Με έπιασε τεράστια αγωνία, σκεφτόμουν ότι πρέπει να υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε για να σταματήσουμε τον πόλεμο», λέει. Αλλά την αγωνία διαδέχτηκε η απόγνωση όταν, λίγες ημέρες αργότερα, το Κρεμλίνο ανακοίνωσε ότι εφεξής απαγορεύεται ο πόλεμος να ονομάζεται πόλεμος. Τότε αποφάσισε ότι δεν μπορούσε πια να γυρίσει στην πατρίδα του, ότι δεν άντεχε άλλο να ζει σε αυτήν τη χώρα.
«Μερικές ξένες εφημερίδες δημοσίευσαν ανοιχτές επιστολές προς τους ρώσους πολίτες, καλώντας μας να αντισταθούμε στον Πούτιν, να κάνουμε κάτι για να τον σταματήσουμε. Ξέρετε, διαδηλώνουμε και αντιστεκόμαστε εδώ και πολλά χρόνια. Αλλά είμαστε τόσο λίγοι αυτοί που το κάνουμε», λέει ο 40χρονος κινηματογραφιστής, μιλώντας μας μέσω zoom. «Εδώ και πάνω από δέκα χρόνια πηγαίνω στις διαδηλώσεις. Στην αρχή, στις πρώτες μεγάλες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις του 2012, είχαμε κατέβει πάνω από 100.000 άνθρωποι. Έκτοτε, όμως, τα κατασταλτικά μέτρα άρχισαν να γίνονται