Υπερωκεάνια: Από τον Μεγάλο Ανατολικό στο Λουζιτάνια
Το 1871, στo βιβλίο Η Πλωτή Πολιτεία, όπου περιγράφει το ταξίδι του στην Αμερική με τον θρυλικό Μεγάλο Ανατολικό, ο Ιούλιος Βερν έγραφε ότι τα ατμόπλοια δεν ήταν άδεια κελύφη: «Ο Μεγάλος Ανατολικός δεν είναι απλώς μια θαλάσσια μηχανή, είναι μια πλωτή πολιτεία. Ένας μικρόκοσμος που μεταφέρει έναν άλλο μικρό κόσμο πάνω του. Ο παρατηρητής δεν θα εκπλαγεί να βρει εδώ όλα τα ένστικτα, τις τρέλες και τα πάθη της ανθρώπινης φύσης».
Αυτά τα μεγάλα πλοία που διέσχιζαν τους ωκεανούς ήταν όντως μικρόκοσμοι, και μάλιστα αυτάρκεις: To Paris, νηολογημένο το 1921, που μετέφερε πλούσιους Αμερικανούς στην Ευρώπη, διέθετε σινεμά. Το Atlantique που έκανε το παρθενικό του ταξίδι το 1931, διέθετε «δρόμο» με πολυτελή καταστήματα και υπηρεσίες αντιγράφοντας μια παριζιάνικη λεωφόρο. Τα υπερωκεάνια, που από τα μέσα του 19ου αιώνα έφεραν την επανάσταση στα ταξίδια στη θάλασσα, διέθεταν χωροταξική διαστρωμάτωση, πάνω οι πλούσιοι, κάτω οι φτωχοί, αλλά ήταν και πολλά περισσότερα.
Για πολλούς επισκέπτες τους αποτελούσαν την πρώτη τους επαφή με την τεχνολογική εξέλιξη. Στα πόστερ της εποχής απεικονίζονταν θηριώδη, με φόντο ζαφειρένιους ουρανούς και σμαραγδένιες θάλασσες, προκαλώντας το δέος. Καθώς έσκιζαν τα