Ο Γολγοθάς μου με τον ΔΟΑΤΑΠ

Χαμένοι στους μαιάνδρους της γραφειοκρατίας και της μετάφρασης βρίσκονται ακόμη και σήμερα –παρά τις υποσχέσεις των αρμοδίων– όσοι για ποικίλους λόγους (σπουδών, επαγγέλματος ή συνταξιοδότησης) έχουν φοιτήσει σε πανεπιστήμια του εξωτερικού και απαιτείται να αναγνωρίσουν τον τίτλο των σπουδών τους.

Στους καφκικούς αυτούς διάδρομους βρέθηκα μπλεγμένη και εγώ, όταν μου ζητήθηκε από το επικουρικό μου ταμείο να αναγνωρίσω, με στόχο την εξαγορά χρόνου εργασίας, τον βασικό τίτλο σπουδών μου.

Σκόνταψα στο πρώτο εμπόδιο όταν ενημερώθηκα από τη σελίδα του ΔΟΑΤΑΠ ότι από τον Μάιο του 2019 οι αιτήσεις για αναγνώριση τίτλου σπουδών γίνονται δεκτές μόνο σε ηλεκτρονική μορφή, μέσω της πλατφόρμας eDoatap – κάτι που ισχύει και για τα απαιτούμενα δικαιολογητικά-έγγραφα.

Για περαιτέρω πληροφορίες, η σελίδα του ΔΟΑΤΑΠ διευκρινίζει πως η επικοινωνία πραγματοποιείται μόνο μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ή τηλεφωνικώς από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή από τις 12:30 μέχρι τις 2 το μεσημέρι. Για μιάμιση ωρίτσα καθημερινά δηλαδή μπορεί κάποιος να επικοινωνήσει ζωντανά με υπάλληλο του ΔΟΑΤΑΠ για να λάβει διευκρινίσεις για τα αμέτρητα και δυσεύρετα –και λόγω πανδημίας και επικράτησης της εργασίας από το σπίτι– πιστοποιητικά που απαιτείται να αποσταλούν από το εξωτερικό, να μεταφραστούν και να πιστοποιηθούν από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, για να αποκτήσει την πολυπόθητη αναγνώριση του βασικού τίτλου σπουδών. Για την αναγνώριση δε μεταπτυχιακών, τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο Όπως αντιλαμβανόμαστε, το να καταφέρεις να επιτύχεις ελεύθερη γραμμή με τον ΔΟΑΤΑΠ είναι αδύνατη αποστολή.

Σε ό,τι αφορά το κεφάλαιο των πιστοποιητικών που ζητούνται για την αναγνώριση του βασικού τίτλου σπουδών, ο αριθμός τους και η διαδικασία για την απόκτησή τους τρομάζει.